Henryk Benedykt Stuart – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk (IX) (w Anglii)
Henryk (I) (w Szkocji)

Jakobicki pretendent do tronu Anglii i Szkocji
Okres	od 31 stycznia 1788 do 13 lipca 1807
Poprzednik	Karol (III) Stuart
Następca	Karol IV
Dane biograficzne
Dynastia	Stuartowie
Data i miejsce urodzenia	11 marca 1725 Rzym
Data i miejsce śmierci	13 lipca 1807 Frascati
Ojciec	Jakub (III) Stuart
Matka	Maria Klementyna Sobieska
Rodzeństwo	Karol (III) Stuart

Henryk Benedykt Stuart

Henry Benedict Stuart

Kardynał biskup
Dieu et mon droit
Data i miejsce urodzenia	6 marca 1725 Rzym
Data i miejsce śmierci	13 lipca 1807 Frascati
Miejsce pochówku	Groty Watykańskie
Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	26 września 1803–13 lipca 1807
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1 września 1748
Nominacja biskupia	2 października 1758
Sakra biskupia	19 listopada 1758
Kreacja kardynalska	3 lipca 1747 Benedykt XIV
Kościół tytularny	S. Maria in Portico (31 lipca 1747) Ss. XII Apostoli (18 grudnia 1752) S. Mariae trans Tiberim (12 lutego 1759) biskup Frascati (13 lipca 1761) biskup Ostia e Velletri (26 września 1803)
Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk Benedykt Stuart, Henry Benedict Maria Clement Thomas Francis Xavier Stuart (ur. 6 marca 1725 w Rzymie, zm. 13 lipca 1807 we Frascati) – brytyjski kardynał.

Był synem Jakuba Stuarta i Marii Klementyny Sobieskiej (wnuczki Jana III). Ochrzcił go osobiście papież Benedykt XIII. Jego ojciec nadał mu tytuł księcia Yorku.

Został tonsurowany (włączony do duchowieństwa) 30 czerwca 1747 przez papieża Benedykta XIV. Kilka dni później, 3 lipca został mianowany kardynałem. Święcenia kapłańskie otrzymał 1 września 1748.

W 1758 otrzymał święcenia biskupie (jako tytularny arcybiskup Koryntu). Pełnił różne urzędy w Kurii Rzymskiej, m.in. był archiprezbiterem bazyliki św. Piotra, a od 1763 aż do śmierci stał na czele Kancelarii Apostolskiej. 1761–1803 był biskupem Frascati, w latach 1803–1807 był dziekanem Kolegium Kardynalskiego (kardynałem-biskupem Ostii). Pretendował do tronu Szkocji i Anglii z ramienia jakobitów jako Henryk IX (w Anglii) i Henryk I (w Szkocji).

Po śmierci został pochowany w bazylice św. Piotra na Watykanie. Wraz ze śmiercią Henryka Stuarta wygasła męska linia Stuartów. Prawa do korony brytyjskiej, zgodnie z popieranymi przez jakobitów legitymistycznymi zasadami sukcesji, przeszły na byłego króla Sardynii Karola Emanuela IV (praprawnuka siostry Karola II i Jakuba II i VII – Henrietty Anny).

Był ostatnim żyjącym kardynałem z nominacji Benedykta XIV. Posiadał tytuł kardynała od chwili nominacji do śmierci przez 60 lat i 10 dni – najdłużej w historii Kościoła katolickiego.

• The Cardinals of the Holy Roman Church