Henryk Benedykt Stuart – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk (IX) (w Anglii)
Henryk (I) (w Szkocji)
Ilustracja
ilustracja herbu
Jakobicki pretendent do tronu Anglii i Szkocji
Okres

od 31 stycznia 1788
do 13 lipca 1807

Poprzednik

Karol (III) Stuart

Następca

Karol IV

Dane biograficzne
Dynastia

Stuartowie

Data i miejsce urodzenia

11 marca 1725
Rzym

Data i miejsce śmierci

13 lipca 1807
Frascati

Ojciec

Jakub (III) Stuart

Matka

Maria Klementyna Sobieska

Rodzeństwo

Karol (III) Stuart

Henryk Benedykt Stuart
Henry Benedict Stuart
Kardynał biskup
Ilustracja
Herb duchownego Dieu et mon droit
Data i miejsce urodzenia

6 marca 1725
Rzym

Data i miejsce śmierci

13 lipca 1807
Frascati

Miejsce pochówku

Groty Watykańskie

Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania

26 września 1803–13 lipca 1807

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1 września 1748

Nominacja biskupia

2 października 1758

Sakra biskupia

19 listopada 1758

Kreacja kardynalska

3 lipca 1747
Benedykt XIV

Kościół tytularny

S. Maria in Portico (31 lipca 1747)
Ss. XII Apostoli (18 grudnia 1752)
S. Mariae trans Tiberim (12 lutego 1759)
biskup Frascati (13 lipca 1761)
biskup Ostia e Velletri (26 września 1803)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

19 listopada 1758

Konsekrator

Klemens XIII

Współkonsekratorzy

Giovanni Antonio Guadagni
Francesco Scipione Maria Borghese

Henryk Benedykt Stuart, Henry Benedict Maria Clement Thomas Francis Xavier Stuart (ur. 6 marca 1725 w Rzymie, zm. 13 lipca 1807 we Frascati) – brytyjski kardynał.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Jakuba Stuarta i Marii Klementyny Sobieskiej (wnuczki Jana III). Ochrzcił go osobiście papież Benedykt XIII. Jego ojciec nadał mu tytuł księcia Yorku.

Został tonsurowany (włączony do duchowieństwa) 30 czerwca 1747 przez papieża Benedykta XIV. Kilka dni później, 3 lipca został mianowany kardynałem. Święcenia kapłańskie otrzymał 1 września 1748.

W 1758 otrzymał święcenia biskupie (jako tytularny arcybiskup Koryntu). Pełnił różne urzędy w Kurii Rzymskiej, m.in. był archiprezbiterem bazyliki św. Piotra, a od 1763 aż do śmierci stał na czele Kancelarii Apostolskiej. 17611803 był biskupem Frascati, w latach 18031807 był dziekanem Kolegium Kardynalskiego (kardynałem-biskupem Ostii). Pretendował do tronu Szkocji i Anglii z ramienia jakobitów jako Henryk IX (w Anglii) i Henryk I (w Szkocji).

Po śmierci został pochowany w bazylice św. Piotra na Watykanie. Wraz ze śmiercią Henryka Stuarta wygasła męska linia Stuartów. Prawa do korony brytyjskiej, zgodnie z popieranymi przez jakobitów legitymistycznymi zasadami sukcesji, przeszły na byłego króla Sardynii Karola Emanuela IV (praprawnuka siostry Karola II i Jakuba II i VIIHenrietty Anny).

Był ostatnim żyjącym kardynałem z nominacji Benedykta XIV. Posiadał tytuł kardynała od chwili nominacji do śmierci przez 60 lat i 10 dni – najdłużej w historii Kościoła katolickiego.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]