Pochodne fenyloetyloaminy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pochodne fenyloetyloaminy (zwane również po prostu fenyloetyloaminami) – duża grupa organicznych związków chemicznych, pochodnych fenyloetyloaminy. Zaliczają się do nich m.in. amfetamina i metylenodioksyfenyloetyloamina (wraz z pochodnymi) oraz duża grupa alkaloidów (m.in. tetrahydroizochinoliny, benzyloizochinoliny, protoberberyny, aporfiny, protopiny)^[1].

Wiele z nich ma działanie psychoaktywne (stymulanty, psychodeliki, empatogeny), opierające się na zmianach poziomu monoamin, będących neuroprzekaźnikami w ośrodkowym układzie nerwowym. Inne, jak dopamina czy adrenalina (epinefryna), same są neurotransmiterami.

Część z nich została opisana przez Alexandra Shulgina w książce PiHKAL (Phenethylamines I Have Known And Loved: A Chemical Story Of Love).

• pochodne amfetaminy
• pochodne metylenodioksyfenyloetyloaminy (MDxx)
• pochodne katynonu
• 2C
• DOx