Sojuz 7 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane misji | |
Indeks COSPAR | 1969-86A |
---|---|
Zaangażowani | |
Pojazd | |
Statek kosmiczny | |
Masa pojazdu | 6 570 kg |
Rakieta nośna | |
Załoga | |
Załoga | Anatolij Filipczenko (1) |
Start | |
Miejsce startu | |
Początek misji | 12 października 1969 (10:44:42 UTC) |
Orbita okołoziemska | |
Apogeum | 223 km |
Perygeum | 210 km |
Okres orbitalny | 88,8 min |
Inklinacja orbity | 51,7° |
Lądowanie | |
Lądowanie | 17 października 1969 (09:25:05 UTC) |
Czas trwania misji | 4 d, 22 h, 40 min, 23 s |
Liczba okrążeń Ziemi | 80 |
Program Sojuz |
Sojuz 7 (kod wywoławczy Буран - Buran, "Burza śnieżna") stanowił część wspólnej misji, wraz ze statkami Sojuz 6 i Sojuz 8, w ramach której trzy pojazdy i siedmiu kosmonautów przebywało na orbicie jednocześnie.
Załoga
[edytuj | edytuj kod]Podstawowa
[edytuj | edytuj kod]- Anatolij Filipczenko (1) - dowódca
- Władisław Wołkow (1) - inżynier lotu
- Wiktor Gorbatko (1) - specjalista misji
Rezerwowa
[edytuj | edytuj kod]- Władimir Szatałow (2)
- Aleksiej Jelisiejew (2)
- Piotr Kołodin (1)
Druga rezerwowa
[edytuj | edytuj kod]- Andrijan Nikołajew (2)
- Gieorgij Grieczko (1)
- Piotr Kołodin (1)
Opis misji
[edytuj | edytuj kod]Głównym celem misji było połączenie się z kapsułą Sojuz 8 i przeniesienie załogi na jej pokład, tak jak to miało miejsce w wypadku kapsuł Sojuz 4 i Sojuz 5. Załoga Sojuza 6 miała filmować operację.
Misji nie wykonano, przez awarie sprzętu. Źródła radzieckie utrzymywały potem, że nie planowano w ogóle manewru dokowania - wydaje się to jednak mało prawdopodobne - pojazdy były wyposażone w węzły cumownicze, a załoga Sojuza 8 składała się z weteranów wcześniejszego udanego dokowania. Misja ta stanowiła ostatni orbitalny test radzieckiej technologii lotów na Księżyc, i jej niepowodzenie mogło przesądzić o niepowodzeniu całego programu.