Song Meiling – Wikipedia, wolna encyklopedia

Song Meiling

Data i miejsce urodzenia	5 marca 1897 Szanghaj
Data i miejsce śmierci	23 października 2003 Nowy Jork
Pierwsza Dama Republiki Chińskiej
Okres	od 1928 do kwietnia 1975
Przynależność polityczna	Kuomintang
Następczyni	Liu Chi-chun
sekretarz generalny Chińskiej Komisji Spraw Aeronautycznych
Okres	od 1936 do 1938
członek Centralnego Komitetu Wykonawczego Kuomintangu
Okres	od 1945
Członek Parlamentu Republiki Chińskiej
Okres	od 1930 do 1932
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Ta osoba nosi chińskie nazwisko Song.

Song Meiling

Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone 宋美龄 Pismo tradycyjne 宋美齡 Hanyu pinyin Sòng Měilíng Wade-Giles Sung Mei-ling Wymowa (IPA) [sʊ̂ŋ mèi.lǐŋ]
Multimedia w Wikimedia Commons

Song Meiling, Soong May-ling (ur. 5 marca 1897 lub 1898 w Szanghaju, zm. 23 października 2003 w Nowym Jorku) – trzecia żona chińskiego przywódcy Czang Kaj-szeka, sama również odgrywająca dużą rolę w życiu politycznym Chin. Jedna z trzech sióstr Song, była spośród nich tą, która kochała władzę^[1].

Pochodziła z zamożnej rodziny metodystów, jej ojcem był Charles Song. Początkowo uczyła się wraz z siostrą Qingling w szanghajskiej szkole żeńskiej McTyeire. W 1907 roku ojciec wysłał córki do szkoły w USA^[2]. Początkowo uczęszczała do Wesleyan College w Macon (Georgia), następnie do Wellesley College (Massachusetts); ukończyła uczelnię w 1917 jako absolwentka filologii angielskiej i filozofii. Ze studiów w USA wyniosła doskonałą znajomość angielskiego i do końca życia świetny kontakt z Amerykanami^[2].

W 1920 roku poznała Czang Kaj-szeka. Wzięli ślub 1 grudnia 1927 roku po tym, jak Czang rozstał się z poprzednią żoną oraz złożył deklarację zmiany wyznania z buddyjskiego na chrześcijańskie^[3].

Po wyjściu za mąż (później znana jako Madame Czang Kaj-szek) zaangażowała się w politykę, była członkiem Yuanu Ustawodawczego (parlamentu) w latach 1930–1932, sekretarzem generalnym Chińskiej Komisji Spraw Aeronautycznych (1936–1938), członkiem Centralnego Komitetu Wykonawczego Kuomintangu (od 1945)^[3]. Po dojściu męża na szczyty władzy była jego sekretarką, tłumaczką na język angielski oraz doradczynią; w okresie II wojny światowej pracowała nad zbudowaniem międzynarodowej pozycji Czang Kaj-szeka w gronie liderów koalicji antyfaszystowskiej^[3]. Zyskała dużą popularność w Chinach i na świecie. Już w 1937 magazyn „Time” przyznał małżeństwu tytuł „Człowieka Roku” (Man and Wife of The Year). 18 lutego 1943 jako pierwszy przedstawiciel narodu chińskiego (oraz druga kobieta w historii) przemawiała przed Kongresem Stanów Zjednoczonych^[4].

Po 1949 roku towarzyszyła mężowi w prowadzeniu działalności politycznej na Tajwanie; była jednocześnie m.in. honorową patronką Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża^[4]. Jeszcze pod koniec lat 60. znajdowała się w gronie dziesięciu najbardziej cenionych kobiet w USA.

Czang Kaj-szek zmarł w 1975 roku; jego następcą został syn z pierwszego małżeństwa, Chiang Ching-kuo, z którym Song Meiling nie pozostawała w najlepszych stosunkach. Wdowa wyjechała do swojej posiadłości amerykańskiej w Lattingtown (Long Island, stan Nowy Jork); próbowała powrócić do życia politycznego w 1988 roku, po śmierci Chianga, jednak bez większego powodzenia i ostatecznie osiadła w USA. Ostatni raz była z wizytą na Tajwanie w 1995 roku^[5].

Ostatnie lata życia spędzała z daleka od życia politycznego, zajmowała się m.in. malarstwem; w 2000 roku przedmiotem głośnej debaty politycznej na Tajwanie stał się jej rzekomy list, w którym miała wyrazić poparcie dla kandydata Kuomintangu na prezydenta Lien Chana przeciwko popularniejszemu, startującemu jako niezależny wieloletniemu działaczowi tej samej partii, Jamesowi Soongowi^[5].

W 2000 roku sprzedała swoją posiadłość na Long Island i zamieszkała u swojej siostrzenicy na Manhattanie^[5]. Zmarła w wieku 106 (lub 105) lat. Pochowano ją na cmentarzu artystów Ferncliff w Hartsdale w stanie Nowy Jork^[5].