Sztab Generalny Sił Obronnych Izraela – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sztab Generalny
Sił Obronnych Izraela
המטה הכללי
ilustracja
Historia
Państwo

 Izrael

Sformowanie

1948

Nazwa wyróżniająca

Matkal

Dowódcy
Pierwszy

Ja’akow Dori

Obecny

Herci Halewi

Działania zbrojne
wojna o niepodległość, kryzys sueski, wojna sześciodniowa, wojna na wyczerpanie, wojna Jom Kipur, wojna libańska, pierwsza intifada, intifada Al-Aksa, II wojna libańska
Organizacja
Dyslokacja

Tel Awiw

Rodzaj wojsk

Sztab Generalny

Podległość

Ministerstwo Obrony

Skład

Siły Obronne Izraela

Sztab Generalny Sił Obronnych Izraela (hebr. המטה הכללי של צה"ל; nazywany w skrócie Matkal, מטכ"ל) – centralna instytucja Sił Obronnych Izraela, utworzona w 1948.[potrzebny przypis]

Na czele sztabu stoi Szef Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela podlegający bezpośrednio ministrowi obrony. W okresie pokoju głównym zadaniem sztabu jest organizowanie szkolenia wojsk i zapewnienie im warunków utrzymania wysokiego stopnia gotowości bojowej. Sztab Generalny ma swój symbol wojskowy oraz banderę[potrzebny przypis].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początki Sztabu Generalnego sięgają powstania dowództwa żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana. Początkowo siedzibą tego sztabu był Park Abrahama w Ramat Ganie. Następnie przeniósł się do nieistniejącego już Czerwonego Domu (hebr. הבית האדום) przy plaży w Tel Awiwie. Ewakuowano mieszkańców tego domu, i ustanowiono w nim Sztab Generalny Sił Obronnych Izraela, z którego Dawid Ben Gurion wydawał rozkazy podczas wojny o niepodległość[1].

Na początku lat 50. XX wieku Sztab Generalny przeniósł się do kampusu wojskowego w dzisiejszym osiedlu Ha-Kirja, w centrum Tel Awiwu. Od 2005 ma swoją siedzibą w nowoczesnym biurowcu Matcal Tower[potrzebny przypis].

Zadania sztabu

[edytuj | edytuj kod]

Sztab przeznaczony jest do zapewnienia dowódcy doradztwa i pomocy oraz zapewnienia wsparcia podległym dowódcom. Sztab nie posiada władzy sam z siebie; czerpie władzę od dowódcy i sprawuje ją w jego imieniu[potrzebny przypis].

Zadaniem sztabu jest przede wszystkim sprawowanie kontroli poprzez spełnianie jej dwóch głównych funkcji: koordynowania i monitorowania. Zastosowane elementy dowodzenia i koordynacji nie mogą ograniczać swobody działania podległych dowódców. Poprzez koordynowanie rozumieć należy wsparcie dowódcy przez sztab w postaci gromadzenia, przetwarzania i przedstawiania informacji w sposób, który pomaga mu wybrać właściwy wariant działania. W związku z tym sztab odpowiedzialny jest za szczegółowe przygotowanie i doprowadzenie do wykonawców elementów dowodzenia i koordynacji działań, które zwykle zawiera się w rozkazach. W ramach drugiej i pokrywającej się (z koordynowaniem) funkcji monitorowania, sztab stwarza warunki niezbędne do terminowego podejmowania decyzji[potrzebny przypis].

Do szczegółowych zadań sztabu należy: gromadzenie informacji, ocenianie sytuacji, przewidywanie, informowanie, rekomendowanie, wydawanie zarządzeń w imieniu dowódcy, monitorowanie i koordynowanie[potrzebny przypis].

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Siły Obronne Izraela nie mają instytucji naczelnego dowódcy. Jedna z Ustaw Zasadniczych, dotycząca armii z 1976 przeniosła dowództwo nad armią na rząd. Tak więc Minister Obrony Izraela – zawsze cywil, choć często emerytowany oficer – jest najwyższym dowódcą SOI i uosobieniem cywilnej kontroli nad wojskiem. Gabinet musi każdorazowo wyrażać zgodę na główne wojskowe cele i operacje. W normalnych warunkach zajmuje się tym głównie Rada Bezpieczeństwa Narodowego i to na niej spoczywa główna odpowiedzialność. Cykliczne raporty dotyczące stanu wojska podawane są do wiadomości izraelskiego parlamentu – Knesetu, a te zajmujące się sprawami funduszy armii do Rady Finansowej[potrzebny przypis].

Najwyższy rangą oficer Sił Obronnych Izraela (formalnie uznawany za głównodowodzącego), jedyny wojskowy w stopniu generała-porucznika (raw alluf), jest jednocześnie szefem Sztabu Głównego, bezpośrednio odpowiedzialnym przed Ministrem Obrony. Od 2023 funkcję tę pełni generał Herci Halewi[2]. Sztab generalny zajmuje się „profesjonalnymi sprawami”, takimi jak organizacją, treningiem, planowaniem oraz wykonywaniem operacji wojskowych. Szef sztabu generalnego mianowany jest przez ministra obrony na okres 3 lat, która to kadencja może być skrócona lub przedłużona. Wewnątrz ministerstwa obrony najwyższy rangą oficer odpowiedzialny jest za produkcję obronną, infrastrukturę, budżet, a pomimo to minister może interweniować we wszystkie dziedziny działalności armii. Wszyscy oficerowie na stanowiskach dowódczych w Sztabie Generalnym posiadają stopnie wojskowe generała-majora (alluf)[potrzebny przypis].

Sztab Główny Sił Obronnych Izraela składa się z (podano dane osobowe z 2019):

Dowódca sił lądowych odpowiedzialny jest za wyszkolenie, taktykę, wyposażenie i rozwój czterech korpusów wojsk naziemnych: piechoty, sił pancernych, artylerii i jednostek inżynieryjnych. Kontrola operacyjna nad wyżej wymienionymi siłami wywodzi się od szefa sztabu, któremu podlegają dowódcy trzech obszarów strategicznych: Północnego (oddziały skierowane do obrony przeciwko ewentualnemu atakowi z terenu Syrii i Libanu), Centralnego (oddziały przeciwko Jordanii) i Południowego (skierowane przeciwko Egiptowi); dowodzą oni dywizjami i brygadami. Marynarka wojenna i siły lotnicze nie są traktowane jako całkowicie autonomiczne rodzaje sił zbrojnych, jednakże zarówno lotnictwo (Hejl ha-Awir) jak i oddziały morskie (Hejl ha-Jam) zawsze cieszyły się większą swobodą, niż jest to zapisane w jakichkolwiek dokumentach. Ich dowódcy mają status najwyższych doradców szefa sztabu. Wraz z dowódcami poszczególnych stref obrony lądowej, posiadają oni rangę dwugwiazdkowych generałów[3].

Struktura Sił Obronnych Izraela

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zehava Ostfeld, Shoshana Shiftel: An Army is Born. T. 1. Israel Ministry of Defense, s. 104-106. ISBN 965-05-0695-0. (hebr.).
  2. a b Emanuel Fabian, Herzi Halevi formally takes over as chief of staff, vows to keep politics out of IDF [online], timesofisrael.com [dostęp 2023-01-29] (ang.).
  3. Structure. [w:] Israel Defence Forces [on-line]. [dostęp 2011-01-31]. (ang.).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]