Tim Pütz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tim Pütz
Ilustracja
Państwo

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1987
Frankfurt nad Menem

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2011

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Dominik Meffert

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

163 (2 lutego 2015)

Australian Open

1R (2015)

Roland Garros

3Q (2015)

Wimbledon

2R (2014)

US Open

1Q (2013, 2014)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

7

Najwyżej w rankingu

7 (29 sierpnia 2022)

Australian Open

QF (2022, 2024)

Roland Garros

QF (2020, 2021, 2023)

Wimbledon

SF (2023)

US Open

3R (2022)

Tim Pütz[a] (ur. 19 listopada 1987 we Frankfurcie nad Menem) – niemiecki tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa. Zwycięzca French Open 2023 w grze mieszanej.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

W zawodowym gronie tenisistów Pütz wygrał siedem turniejów rangi ATP Tour w grze podwójnej z trzynastu osiągniętych finałów.

W 2023 roku odniósł zwycięstwo w mikście podczas French Open, partnerując Miyu Katō, z którą w finale pokonał parę Bianca AndreescuMichael Venus 4:6, 6:4, 10–6.

Od września 2017 reprezentuje Niemcy w Pucharze Davisa uczestnicząc w meczach deblowych.

W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 163. miejscu (2 lutego 2015), a w klasyfikacji gry podwójnej na 7. pozycji (29 sierpnia 2022).

Finały w turniejach ATP Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra podwójna (7–6)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 17 czerwca 2018 Stuttgart Trawiasta Niemcy Philipp Petzschner Szwecja Robert Lindstedt
Polska Marcin Matkowski
7:6(5), 6:3
Zwycięzca 2. 5 maja 2019 Monachium Ceglana Dania Frederik Nielsen Brazylia Marcelo Demoliner
Indie Divij Sharan
6:4, 6:2
Zwycięzca 3. 2 maja 2021 Estoril Ceglana Monako Hugo Nys Wielka Brytania Luke Bambridge
Wielka Brytania Dominic Inglot
7:5, 3:6, 10–3
Zwycięzca 4. 23 maja 2021 Lyon Ceglana Monako Hugo Nys Francja Pierre-Hugues Herbert
Francja Nicolas Mahut
6:4, 5:7, 10–8
Zwycięzca 5. 18 lipca 2021 Hamburg Ceglana Nowa Zelandia Michael Venus Niemcy Kevin Krawietz
Rumunia Horia Tecău
6:3, 6:7(3), 10–8
Zwycięzca 6. 7 listopada 2021 Paryż Twarda (hala) Nowa Zelandia Michael Venus Francja Pierre-Hugues Herbert
Francja Nicolas Mahut
6:3, 6:7(4), 11–9
Finalista 1. 13 lutego 2022 Rotterdam Twarda (hala) Południowa Afryka Lloyd Harris Holandia Robin Haase
Holandia Matwé Middelkoop
6:4, 6:7(5), 5–10
Zwycięzca 7. 26 lutego 2022 Dubaj Twarda Nowa Zelandia Michael Venus Chorwacja Nikola Mektić
Chorwacja Mate Pavić
6:3, 6:7(5), 16–14
Finalista 2. 12 czerwca 2022 Stuttgart Trawiasta Nowa Zelandia Michael Venus Polska Hubert Hurkacz
Chorwacja Mate Pavić
6:7(3), 6:7(5)
Finalista 3. 19 czerwca 2022 Halle Trawiasta Nowa Zelandia Michael Venus Hiszpania Marcel Granollers
Argentyna Horacio Zeballos
4:6, 7:6(5), 12–14
Finalista 4. 30 lipca 2022 Kitzbühel Ceglana Nowa Zelandia Michael Venus Hiszpania Pedro Martínez
Włochy Lorenzo Sonego
7:5, 4:6, 8–10
Finalista 5. 21 sierpnia 2022 Cincinnati Twarda Nowa Zelandia Michael Venus Stany Zjednoczone Rajeev Ram
Wielka Brytania Joe Salisbury
6:7(4), 6:7(5)
Finalista 6. 23 kwietnia 2023 Monachium Ceglana Niemcy Kevin Krawietz Austria Alexander Erler
Austria Lucas Miedler
3:6, 4:6

Gra mieszana (1–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 8 czerwca 2023 French Open, Paryż Ceglana Japonia Miyu Katō Kanada Bianca Andreescu
Nowa Zelandia Michael Venus
4:6, 6:4, 10–6
  1. Często zapisywany jako Tim Puetz.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]