Wielokrążek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wielokrążek (talia) – układ cięgien i krążków umożliwiający przełożenie siły, dzięki któremu można np. podnieść duży ciężar, działając mniejszą siłą^[1]. Wielokrążek jest przykładem maszyny prostej.

• zwykły
• potęgowy
• różnicowy

Wielokrążek ma zastosowanie wszędzie tam, gdzie trzeba podnieść duże ciężary przy użyciu małych silników lub rąk ludzkich: warsztaty mechaniczne, hale produkcyjne, gdzie stosowany jest w zbloczach.

W żeglarstwie, znany bardziej jako talia, znajduje zastosowanie np. jako szot grota^[2]. Układy wielokrążkowe są powszechnie stosowane w wiertnictwie, jako układ podnoszący przewód wiertniczy, oraz w górnictwie odkrywkowym w dźwigach linotorowych.

Znacznie rzadziej stosuje się odwrotne działanie wielokrążka, zamieniając mały skok tłoka na duży skok liny w dźwigach parowych i podnośnikach.

Zobacz hasło wielokrążek w Wikisłowniku