Wiktoryn (Kostienkow) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wiktoryn
Wiktor Kostienkow
Metropolita iżewski i udmurcki
Ilustracja
Kraj działania

Rosja

Data i miejsce urodzenia

10 maja 1953
Sarapuł

Metropolita iżewski i udmurcki
Okres sprawowania

od 2015

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia iżewska

Śluby zakonne

15 września 2013

Diakonat

7 stycznia 1979

Prezbiterat

1983

Nominacja biskupia

25–26 grudnia 2013

Chirotonia biskupia

23 lutego 2014

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

23 lutego 2014

Miejscowość

Moskwa

Miejsce

Cerkiew św. Michała Archanioła

Konsekrator

Cyryl

Współkonsekratorzy

Warsonofiusz (Sudakow), Mikołaj (Szkrumko), Ignacy (Punin), Sergiusz (Czaszyn), Sawa (Michiejew), Izydor (Tupikin)

Wiktoryn, imię świeckie Wiktor Grigorjewicz Kostienkow (ur. 10 maja 1953 w Sarapule) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z religijnej rodziny prawosławnej i od najmłodszych lat służył jako ministrant i chórzysta w cerkwi Zmartwychwstania Pańskiego w Sarapule. Studiował w Udmurckim Państwowym Instytucie Pedagogicznym w Iżewsku. W 1976 przeprowadził się do Kazania i wykonywał różne prace w miejscowym katedralnym soborze św. Mikołaja. 7 stycznia 1979 przyjął święcenia diakońskie i został skierowany do służby w cerkwi Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Czystopolu[1], a od 1980 w cerkwi Narodzenia Matki Bożej w Joszkar-Ole. W 1983 został wyświęcony na kapłana i podjął służbę duszpasterską w cerkwi Trójcy Świętej w Iżewsku. W tym samym roku w trybie zaocznym ukończył seminarium duchowne w Moskwie[1].

W latach 1985–1988 był proboszczem parafii św. Tryfona Wiackiego w Kamiennym Zadielju w Udmurcji. Według jego projektu rozpoczęto w tym samym okresie budowę jedynej wzniesionej od podstaw w okresie radzieckim cerkwi w Udmurcji – cerkwi św. Jerzego w Głazowie[1]. W 1988 został proboszczem cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Iżewsku[1]. W kolejnych latach kierował budową lub odbudową świątyni prawosławnych w Wołżsku, Buińsku, Wasiljewie, Uwie, Nyłdze, Kijasowie, Norji, Babinie, Juśkach i Buranowie. Od 1993 kierował odbudową katedralnego soboru św. Aleksandra Newskiego w Iżewsku. Był jednym z pierwszych kapelanów towarzyszących rosyjskim wojskom w Czeczenii. Nagradzany mitrą i prawem odprawiania Świętej Liturgii przy otwartych carskich wrotach do „Ojcze Nasz”[1]. Począwszy od 1995 organizował w Udmurcji ugrupowania kozackie[1].

Angażował się w budowanie kolejnych cerkwi w Iżewsku: Kazańskiej Ikony Matki Bożej, św. metropolity Aleksego, Zmartwychwstania Pańskiego, świętych Cierpiętników Carskich, kaplicy Podwyższenia Krzyża Pańskiego. W latach 2004–2007 pod jego kierunkiem został odbudowany sobór św. Michała Archanioła w Iżewsku, w którym następnie służył, równocześnie kierując oddziałem służby społecznej i dobroczynności cerkiewnej eparchii iżewskiej oraz I dekanatem iżewskim[1]. W 2005 w trybie zaocznym uzyskał dyplom Kijowskiej Akademii Duchownej[1].

Od 2012 zasiadał w Izbie Społecznej Republiki Udmurcji[1].

15 września 2013 złożył wieczyste śluby mnisze w monasterze Mało-Diwiejewskim w Norji, przyjmując imię zakonne Wiktoryn. Na posiedzeniu Świętego Synodu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w dniach 25–26 grudnia 2013 otrzymał nominację na biskupa sarapulskiego i możgińskiego. 29 grudnia tego samego roku otrzymał godność archimandryty. Jego chirotonia biskupia odbyła się 23 lutego 2014 pod przewodnictwem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Cyryla w cerkwi św. Michała Archanioła w Moskwie[1].

W 2015 został przeniesiony na katedrę iżewską i udmurcką[2], a następnie otrzymał godność metropolity[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]