Zamek w Karpatach – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zamek w Karpatach
Le Château des Carpathes
Ilustracja
Strona tytułowa powieści
Autor

Juliusz Verne

Typ utworu

powieść

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Francja

Język

francuski

Data wydania

1892

Wydawca

Pierre-Jules Hetzel

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

1892

poprzednia
Pani Branican
następna
Claudius Bombarnac

Zamek w Karpatach (inne wersje tytułów polskich przekładów: Zamek wśród gór, Tajemnica zamku Karpaty)[1] (fr. Le Château des Carpathes) – jednotomowa powieść Juliusza Verne’a z cyklu Niezwykłe podróże złożona z 18 rozdziałów.

Powieść w wydaniu książkowym ukazała się po raz pierwszy w 1892 r. z ilustracjami Léona Benneta (1839–1917). Nieco wcześniej była drukowana w odcinkach w „Magasin d’Éducation et de Récréation"[2].

Pierwszy polski przekład w odcinkach pojawił się również już w tym samym roku 1892 w „Przyjacielu Dzieci”, a w postaci książkowej w roku 1894[3][4] w wydawnictwie Gebethner i Wolf. Przedrukował też tę powieść w 1898 roku polonijny „Dziennik Chicagowski”[2].

Tytułowy zamek znajduje się w Transylwanii (Siedmiogrodzie, w dzisiejszej Rumunii) i tam też rozwija się akcja powieści. Juliusz Verne sam nigdy w Rumunii nie był. Liczne transylwańskie realia swego dzieła zaczerpnął z prac znanych podróżników i geografów: Élisée Reclusa (1830–1905) i Auguste’a de Gérando (1819–1849), szczególnie wykorzystując dwutomowe, bogate w szczegóły dzieło Gérandy pt. La Transylvanie et ses habitants (Paris 1845)[2].

Jak uważają badacze literatury Zamek w Karpatach jest zmodyfikowaną i uwspółcześnioną (do czasów powstania dzieła) formą preromantycznej powieści gotyckiej. Francuscy badacze i krytycy literaccy w swoich rozważaniach o tej powieści szczególny nacisk położyli na jej aspekty fantastycznonaukowy i futurologiczny, zastanawiając się, czy autor przewidział np. wynalezienie telewizji. Finałowe rozwikłanie fabuły powieści dokonuje się na skutek pojawienia się w powieści fantastycznonaukowych urządzeń, futurologicznie „zaprojektowanych” przez autora, a jej zwieńczeniem jest teleportacja postaci bohaterki[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Winicjusz Łachaciński, Bibliografia polskich przekładów utworów Juliusza Verne’a, Oficyna Wydawnicza Ajaks, Pruszków 1996, strony 59–60, ISBN 83-87103-28-4
  2. a b c d Paweł Radwan: "Zamek w Karpatach" Juliusza Verne’a [w:] "Góry. Literatura. Kultura" Tom 6 (2012), Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław, s. 183-188
  3. Internetowa bibliografia polskich wydań utworów Juliusza Verne’a, dostęp 24 sierpnia 2008 r.. [dostęp 2014-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 listopada 2014)].
  4. Dane z internetowego katalogu Biblioteki Narodowej w Warszawie, dostęp 24 sierpnia 2008 r.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Marguerite Allotte de la Fuÿe, Jules Verne, sa vie, son œuvre, Les Documentaires, Simon Kra, 6 Rue Blanche, Paris, 1928 (w języku francuskim)
  • Jean Jules-Verne, Jules Verne. A Biography, Macdonald and Jane’s, London, 1976, ISBN 0-356-08196-6 (w języku angielskim)
  • Peter Costello, Jules Verne. Inventor of Science Fiction, Hodder and Stoughton, London Sydney Auckland Toronto 1978, ISBN 0-340-21483-X (w języku angielskim)
  • Simone Vierne, Jules Verne, Éditions Balland, 1986, ISBN 2-7158-0567-5 (w języku francuskim)
  • Brian Taves, Stephen Michaluk Jr., The Jules Verne Encyclopedia, Scarecrow Press Inc., Lanham, Md. & London, 1996, ISBN 0-8108-2961-4
  • Volker Dehs, Jules Verne. Eine kritische Biographie, Artemis & Winkler, Düsseldorf und Zürich 2005, ISBN 3-538-07208-6 (w języku niemieckim)
  • William Butcher, Jules Verne. The Definitive Biography, Thunder's Mouth Press, New York 2006, ISBN 978-1-56025-854-4 (w języku angielskim)
  • Jan Tomkowski, Juliusz Verne – tajemnicza wyspa?, Warszawa: „Nowy Świat”, 2005, ISBN 83-7386-166-1, OCLC 749432516.
  • Herbert R Lottman, Juliusz Verne, Jacek Giszczak (tłum.), Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1999, ISBN 83-06-02751-5, OCLC 177314257.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]