اسد گلزاده - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اسد گلزاده
گلزاده در ۲۰۱۰
زادهٔ	۵ ژانویهٔ ۱۹۳۵ شوگان، شهرستان پیشکوی، ولایت بخارا، ازبکستان
درگذشت	۲۹ مهٔ ۲۰۲۳ (۸۸ سال)
ملیت	تاجیکستان
دیگر نام‌ها	اسد گلزاده بخارایی
محل تحصیل	دانشگاه دوشنبه
پیشه	شاعر

اسد گلزاده بخارایی (به فارسی تاجیکی: Асад Гулзодаи Бухороӣ؛ زاده ۵ ژانویهٔ ۱۹۳۵ – درگذشته ۲۹ مهٔ ۲۰۲۳) شاعر فارسی‌زبان اهل شهر بخارا در ازبکستان بود.^[۱] وی در دهی به نام شوگان از توابع شهرستان پیشکوی به زاده شد.^{[نیازمند منبع]}

اسد گلزاده دانش‌آموخته دِپارتمان زبان و ادبیات تاجیک دانشکده تربیت معلم دانشگاه دولتی شهر دوشنبه بود. او در راستای تدریس زبان فارسی در بخارا تلاش فراوان کرد.^[۲] او بیشتر برای کودکان و نوجوانان می‌نوشت و مجموعه‌های اشعارش در بخارا، تاشکند، دوشنبه و تهران به چاپ رسیده است. اسد گلزاده از وضع آموزش و پرورش، بویژه بسته شدن مکتب‌های تاجیکی در بخارا، نبود مطبوعات و کتب درسی به زبان فارسی تاجیکی، و دورنگاه داشتن نسل جوان تاجیک از زبان و ادبیات و فرهنگ نیاکانشان در ازبکستان انتقاد می‌کرد.^[۳]

اسد گلزاده از سال ۲۰۰۳ عضو اتحادیه نویسندگان تاجیکستان بود.^[۴] شعر گلزاده، توصیف‌گر بخارا و منظره‌های بی‌همتا، زندگی و حرفه‌ی مردم این شهر باستانی است. بسیاری از شعرهای او به کودکان اختصاص دارد.

اسد گلزاده تا هنگام بازنشستگی در مدارس تاجیک زبان بخارا و در بخش تاجیکی رادیو تلویزیون این ولایت در ازبکستان فعالیت می‌کرد.^[۳]

• مرغابی چه می‌کوبد؟
• لفظ شیرین
• کهکشانِ آرزو (تاشکند)
• گلِ مراد (دوشنبه)
• نسیم بخارا (۲۰۰۱، بخارا)
• خط پیشانی (۲۰۰۳، سروشان، دوشنبه)
• شکوفه‌های بخارا (۲۰۰۴): مجموعه شعر توسط انتشارات «معارف و فرهنگ» در دوشنبه
• نماز راه برگ (۲۰۰۷)
• نفس بهار (۲۰۰۷)

(۱)

(۲)

(۳)