70 Pułk Artylerii Haubic – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1945 |
Tradycje | |
Rodowód | |
Kontynuacja | |
Organizacja | |
Numer | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
70 Pułk Artylerii Haubic (70 pah) – oddział artylerii ludowego Wojska Polskiego.
Pułk został sformowany we wrześniu 1945, w garnizonie Gniezno, w składzie 12 Łużyckiej Brygady Artylerii Ciężkiej.
Skład organizacyjny
[edytuj | edytuj kod]Dowództwo pułku
- trzy dywizjony artylerii haubic
- trzy baterie artylerii
- bateria sztabowa
- plutony: rozpoznawczy, łączności, topograficzny
- kwatermistrzostwo
Pułk liczył etatowo 804 żołnierzy. Na uzbrojeniu posiadał 36 sztuk 122 mm haubic wz. 1938.
Wiosną 1951 jednostka dyslokowana została do m. Szlaga, gdzie na jej bazie sformowana została 29 Brygada Artylerii Haubic z 8 DAP. Sam oddział przyjął organizację przewidzianą etatem Nr 4/62 pułku artylerii haubic. 4 grudnia 1952 przeformowany został na etat Nr 4/85 i skadrowany.
Żołnierze pułku
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.03.1946 roku.
- ↑ a b Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu.
- ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.