82 Pułk Artylerii Ciężkiej – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1945 |
Rozformowanie | 1946 |
Nazwa wyróżniająca | Warszawski |
Tradycje | |
Kontynuacja | |
Organizacja | |
Rodzaj wojsk |
82 Warszawski Pułk Artylerii Ciężkiej (82 pac) – oddział artylerii ciężkiej ludowego Wojska Polskiego.
Pułk został sformowany we wrześniu 1945 roku według etatu Nr 4/8 ciężkiego pułku artylerii Rezerwy Naczelnego Dowództwa. Jednostka powstała na bazie 21 Zapasowego Pułku Artylerii (dowództwo pułku i jeden dywizjon), nadwyżek po rozformowanej 5 Brygadzie Artylerii Ciężkiej[1], z których utworzono drugi dywizjon oraz 8 Samodzielnego Dywizjonu Rozpoznania Artyleryjskiego, na bazie którego utworzono baterię artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego.
W lutym 1946 roku pułk został przeformowany w 27 Warszawski Dywizjon Artylerii Ciężkiej.
Struktura organizacyjna według etatu Nr 4/8
[edytuj | edytuj kod]- bateria artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego
- bateria sztabowa a. pluton rozpoznawczy, pluton łączności i pluton topograficzny
- szkoła pułkowa
- pluton transportowy
- pluton remontowy
- warsztaty techniczne i mundurowe
- ambulatorium
Stan etatowy pułk liczył 10 pracowników i 726 żołnierzy, w tym 111 oficerów, 205 podoficerów i 410 szeregowców. Na uzbrojeniu znajdowały się dwadzieścia cztery 152 mm armato-haubice wz. 1937 (MŁ-20).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. s. 45.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Mała kronika ludowego Wojska Polskiego 1943-1973. XXX - lecie LWP, pod red. Mikołaja Plikusa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1975