Aegir (księżyc) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Planeta | |
---|---|
Odkrywca | |
Data odkrycia | 12 grudnia 2004[1] |
Tymczasowe oznaczenie | S/2004 S 10 |
Charakterystyka orbity | |
Półoś wielka | 20 751 000 km[2] |
Mimośród | 0,2524[2] |
Okres obiegu | 1117,83 d[2] |
Nachylenie do ekliptyki | 166,668°[2] |
Długość węzła wstępującego | 179,064°[2] |
Argument perycentrum | 242,651°[2] |
Anomalia średnia | 26,017°[2] |
Własności fizyczne | |
Średnica równikowa | 6 km[3] |
Średnia gęstość | 2,3 g/cm³[3] |
Albedo | 0,04[3] |
Jasność obserwowana (z Ziemi) |
Aegir (Saturn XXXVI) – księżyc Saturna odkryty w połowie grudnia 2004 roku przez Davida Jewitta, Scotta Shepparda i Jana Kleynę za pomocą teleskopu naziemnego. Elementy orbity wyliczył Brian Marsden[1].
Aegir należy do grupy nordyckiej księżyców Saturna, poruszających się ruchem wstecznym[1].
Jest jednym z kilkunastu satelitów Saturna odkrytych w 2004 r., po 23 latach od przelotu sondy Voyager 2 przez system tej planety. W mitologii nordyckiej Ägir to olbrzym uosabiający gniew i dzikość oceanu[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Księżyce Saturna – zestawienie podstawowych danych
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Aegir. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-28]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-10]. (ang.).
- ↑ a b c d Planetary Satellite Physical Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2015-02-19. [dostęp 2016-02-10]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Aegir. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-28]. (ang.).