Bergelmir (księżyc) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Planeta | |
---|---|
Odkrywca | |
Data odkrycia | 12 grudnia 2004 |
Tymczasowe oznaczenie | S/2004 S 15 |
Charakterystyka orbity | |
Półoś wielka | 19 336 000 km[1] |
Mimośród | 0,1420[1] |
Okres obiegu | 1005,76 d[1] |
Nachylenie do ekliptyki | 158,557°[1] |
Długość węzła wstępującego | 202,164°[1] |
Argument perycentrum | 133,400°[1] |
Anomalia średnia | 306,494°[1] |
Własności fizyczne | |
Średnica równikowa | 6 km[2] |
Masa | 2,6×1014 kg |
Średnia gęstość | 2,3 g/cm³[2] |
Albedo | 0,04[2] |
Jasność obserwowana (z Ziemi) |
Bergelmir (Saturn XXXVIII) – mały księżyc Saturna odkryty 12 grudnia 2004 roku przez Davida Jewitta, Scotta Shepparda i Jana Kleynę za pomocą Teleskopu Subaru[3]. Elementy orbitalne wyliczył Brian Marsden[3].
Jest jednym z kilkunastu satelitów Saturna odkrytych w 2004 roku, po 23 latach od przelotu sondy Voyager 2 przez system tej planety. Nazwa księżyca pochodzi z mitologii nordyckiej. Bergelmir był olbrzymem, przodkiem gigantów z Utgardu (Jotunheim).
Należy do grupy nordyckiej nieregularnych, zewnętrznych księżyców planety, poruszających się ruchem wstecznym[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Księżyce Saturna
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-23]. (ang.).
- ↑ a b c d Planetary Satellite Physical Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2015-02-19. [dostęp 2016-02-23]. (ang.).
- ↑ a b c Bergelmir. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-27]. (ang.).