Barbara Ann Scott – Wikipedia, wolna encyklopedia

Barbara Ann Scott
Ilustracja
Barbara Ann Scott (1947)
Reprezentacja

 Kanada

Data i miejsce urodzenia

9 maja 1928
Ottawa

Data i miejsce śmierci

30 września 2012
Fernandina Beach

Wzrost

157 cm

Konkurencja

Solistki

Trener

Otto Gold, Sheldon Galbraith

Klub

Minto SC

Zakończenie kariery

1948

Dorobek medalowy
}
Reprezentacja  Kanada
Igrzyska olimpijskie
złoto [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1948 Sankt Moritz
 1948 ]] || style="vertical-align:middle;" | [[łyżwiarstwo figurowe  na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948 
łyżwiarstwo figurowe
]]
(solistki)
Mistrzostwa świata
złoto [[ Mistrzostwa Świata w Łyżwiarstwie Figurowym 1947 Sztokholm
 1947 ]] || style="vertical-align:middle;" | solistki 
złoto [[ Mistrzostwa Świata w Łyżwiarstwie Figurowym 1948 Davos
 1948 ]] || style="vertical-align:middle;" | solistki 
Mistrzostwa Europy
złoto [[ Mistrzostwa Europy w Łyżwiarstwie Figurowym 1947 Davos
 1947 ]] || style="vertical-align:middle;" | solistki 
złoto [[ Mistrzostwa Europy w Łyżwiarstwie Figurowym 1948 Praga
 1948 ]] || style="vertical-align:middle;" | solistki 
Mistrzostwa Ameryki Północnej
złoto Nowy Jork 1945 solistki
złoto Ottawa 1947 solistki
Odznaczenia
Order Kanady – Oficer (Officer) Order Ontario

Barbara Ann Scott, po mężu King (ur. 9 maja 1928 w Ottawie, zm. 30 września 2012 w Fernandina Beach) – kanadyjska łyżwiarka figurowa startująca w konkurencji solistek. Mistrzyni olimpijska z Sankt Moritz (1948)[1], dwukrotna mistrzyni świata (1947, 1948), dwukrotna mistrzyni Europy (1947, 1948), dwukrotna mistrzyni Ameryki Północnej (1945, 1947) oraz czterokrotna mistrzyni Kanady (1944–1946, 1948).

W 1948 roku zdobyła dla Kanady pierwszy złoty medal olimpijski w konkurencji solistek[2].

Bezpośrednio po igrzyskach i zdobyciu złotego medalu olimpijskiego zakończyła karierę amatorską, przechodząc do rewii lodowej, w znacznej części za sprawą działań Avery Brundage’a, wówczas przewodniczącego Amerykańskiego Komitetu Olimpijskiego, który zagroził jej dyskwalifikacją za przyjęcie prezentu w postaci samochodu od władz miasta Ottawy. Barbara Ann Scott, będąca córką milionera, chcąc zadrwić z nielubianego przez sportowców działacza, demonstracyjnie zwróciła samochód, a następnego dnia podpisała kontrakt zawodowy.

12 lutego 2010 roku Scott była jedną z osób wnoszących flagę olimpijską na stadion podczas ceremonii otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010 w Vancouver[3].

W latach 1955–2012 jej mężem był Thomas Van Dyke King, który był agentem reklamowym jednej z rewii łyżwiarskich w których występowała[2].

Zmarła w wieku 84 lat w Fernandina Beach w swoim domu na Florydzie[4].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Barbara Ann Scott i Hans Gerschwiler na wspólnym treningu podczas igrzysk olimpijskich (1948)
Zawody 1941 1942 1944 1945 1946 1947 1948
Międzynarodowe[5][6]
Igrzyska olimpijskie 1
Mistrzostwa świata 1 1
Mistrzostwa Europy 1 1
Mistrzostwa Ameryki Północnej 6 1 1
Krajowe
Mistrzostwa Kanady 2 2 1 1 1 1

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Figure Skating at the 1948 Sankt Moritz Winter Games: Women’s Singles. Sports Reference. [dostęp 2020-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-18)]. (ang.).
  2. a b c d e f g h i Sports Reference – Barbara Ann Scott. Sports Reference. [dostęp 2018-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-12)]. (ang.).
  3. Barbara Ann Scott: Skater who inspired Canada. Independent, 2012-10-10. [dostęp 2018-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-02)]. (ang.).
  4. Canadian figure skating legend Barbara Ann Scott dies. CBC, 2012-10-01. [dostęp 2018-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-12)]. (ang.).
  5. World Figure Skating Championships 1947–1949 – Ladies – Result. skating.bplaced.net. [dostęp 2020-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-04)]. (ang.).
  6. European Figure Skating Championships 1947–1949 – Ladies – Result. skating.bplaced.net. [dostęp 2020-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-28)]. (ang.).
  7. World Hall of Fame Members. World Figure Skating Museum and Hall of Fame. [dostęp 2018-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-20)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]