Sonja Henie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sonja Henie

Sonja Henie (1942)
Reprezentacja	Norwegia
Data i miejsce urodzenia	8 kwietnia 1912 Oslo
Data śmierci	12 października 1969
Wzrost	155 cm
Konkurencja	Solistki Pary sportowe (1926–1928)
Partner sportowy	Jack Dunn Stewart Reburn
Trener	Howard Nicholson
Klub	Oslo SK
Zakończenie kariery	1936
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Igrzyska olimpijskie złoto Sankt Moritz 1928 łyżwiarstwo figurowe (solistki) złoto Lake Placid 1932 łyżwiarstwo figurowe (solistki) złoto Garmisch-Partenkirchen 1936 łyżwiarstwo figurowe (solistki) Mistrzostwa świata złoto Oslo 1927 solistki złoto Londyn 1928 solistki złoto Budapeszt 1929 solistki złoto Nowy Jork 1930 solistki złoto Berlin 1931 solistki złoto Montreal 1932 solistki złoto Sztokholm 1933 solistki złoto Oslo 1934 solistki złoto Wiedeń 1935 solistki złoto Paryż 1936 solistki srebro Sztokholm 1926 solistki Mistrzostwa Europy złoto Sankt Moritz 1931 solistki złoto Paryż 1932 solistki złoto Londyn 1933 solistki złoto Praga 1934 solistki złoto Sankt Moritz 1935 solistki złoto Berlin 1936 solistki
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Sonja Henie (ur. 8 kwietnia 1912 w Oslo, zm. 12 października 1969) – norweska łyżwiarka figurowa. Trzykrotna mistrzyni olimpijska (1928, 1932, 1936), 10-krotna mistrzyni świata (1927–1936), 6-krotna mistrzyni Europy (1931–1936) oraz 10-krotna mistrzyni Norwegii (w tym trzykrotnie w parach sportowych). Po zakończeniu kariery amatorskiej w 1936 została aktorką, a następnie patronką sztuki.

Startując na igrzyskach w 1924, jako jedenastolatka, została najmłodszą w historii olimpijką. Aż do 1997 była najmłodszą w historii mistrzynią świata w łyżwiarstwie figurowym, a do 1998 – najmłodszą w historii łyżwiarstwa mistrzynią olimpijską. W obu przypadkach rekord został pobity o kilkanaście tygodni przez Amerykankę – Tarę Lipinski.

Podczas swojej kariery oprócz regularnych treningów miała nauczanie indywidualne w Niemczech, Anglii, Szwajcarii i Austrii^[1]. Ponadto studiowała balet w Londynie i zajmowała się choreografią swoich programów łyżwiarskich. Przez cały czas podróżowała ze swoją matką, która pomagała jej w karierze^[1].

Po zakończeniu amatorskiej kariery łyżwiarskiej w 1936, zajęła się występami w rewiach łyżwiarskich w Stanach Zjednoczonych oraz grą aktorską^[1].

Henie była zamężna trzykrotnie. W latach 1940–1946 jej mężem był baseballista Dan Topping, następnie w latach 1949–1956 Winthrop Gardiner Jr^[2]. Jej trzeci mąż Niels Onstad (1956–1969, jej śmierć) był norweskim mecenasem sztuki, a po zakończeniu kariery łyżwiarskiej Henie małżeństwo osiedliło się w Oslo, gdzie wspólnie zebrali dużą kolekcję sztuki nowoczesnej wystawianą później w muzeum Henie Onstad w Bærum niedaleko Oslo^[2].

Zmarła 12 października 1969 w wieku 57 lat, po dziewięciu miesiącach walki z białaczką, w trakcie lotu samolotem medycznym z Paryża do Oslo^[1].

• 1958: Hello London jako ona sama
• 1943: Wintertime jako Nora
• 1942: Iceland jako Katina Jonsdottir
• 1941: Serenada w Dolinie Słońca (Sun Valley Serenade) jako Karen Benson
• 1939: Second Fiddle jako Trudi Hovland
• 1939: Everything Happens at Night jako Louise Favers
• 1938: My Lucky Star jako Krista Nielsen
• 1937: Thin Ice jako Lili Heiser
• 1936: One in a Million jako Greta „Gretchen” Muller

• International Women's Sports Hall of Fame – 1982
• Światowa Galeria Sławy Łyżwiarstwa Figurowego – 1976^[3]
• Aleja Gwiazd w Los Angeles (ang. Hollywood Walk of Fame) – Film kinowy (ang. Motion pictures) (6101 Hollywood Boulevard)^[4]
• Honorowy skoczek i matka chrzestna 508. Pułku Piechoty Spadochronowej, 82. dywizji powietrznodesantowa, Fort Bragg w Karolinie Północnej – 1945^[5]
• Krzyż Kawalerski I Klasy Orderu Świętego Olafa – 1938

• Sonja Henie w bazie IMDb (ang.)