Bernard I Billung – Wikipedia, wolna encyklopedia
rycina z „Bildnisse etlicher Fürsten und Herren zur Zeit der Reformation” Johann Agricola, Wittenberg, 1562 | |
książę Saksonii | |
Okres | od 973 |
---|---|
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | ok. 950–959 |
Data i miejsce śmierci | 9 lutego 1011 |
Miejsce spoczynku | |
Ojciec | |
Matka | |
Małżeństwo | Hildegarda von Stade |
Dzieci | Bernard II, Thietmar, Godesdiu, Imma |
Bernard I (ur. ok. 950-959; zm. 9 lutego 1011 w Corvey) był księciem Saksonii (973-1011), drugim z dynastii Billungów, synem Hermana i Ody. Poszerzył znacznie granice państwa swojego ojca.
Walczył z Duńczykami w latach 974, 983 i 994, podczas ich najazdów. Popierał dziedziczenie tronu przez Ottona III. W 983 roku został marszałkiem, w 991 i 995 roku brał udział w kampanii młodego Ottona przeciwko Słowianom. Bernard zmarł w 1011 i został pochowany w kościele Świętego Michała w Lüneburgu.
Rodzina
[edytuj | edytuj kod]W 990 roku Bernard poślubił Hildegardę, córkę hrabiego Stade, mieli ze sobą kilkoro dzieci:
- Herman, zmarł młodo
- Bernard II, jego następca
- Thietmar, hrabia, zginął podczas pojedynku 1 kwietnia 1048 roku w Pöhlde
- Godesdiu (lub Gedesdiu, Godesti) (zmarła 30 czerwca 1040 r.), matka przełożona Metelen (z 993) i Herford (z 1002)
- Imma (zakonnica w Herford)
oraz prawdopodobnie:
- Matylda, zakonnica
- Othelindis z Nordmark, żona Dirka III