Maurycy Wettyn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maurycy Wettyn
	książę elektor Saksonii
Okres	od 1547; do 11 lipca 1553
Poprzednik	Jan Fryderyk Wspaniałomyślny
Następca	August Wettyn
	Dane biograficzne
Dynastia	Wettynowie
Data i miejsce urodzenia	21 marca 1521 ; Freiberg
Data i miejsce śmierci	11 lipca 1553 ; pod Sievershausen
Ojciec	Henryk Pobożny
Matka	Katarzyna Meklemburg
Żona	Agnieszka Heska
Dzieci	Anna; Albrecht
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2022-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Maurycy Wettyn, Maurycy saski (ur. 21 marca 1521 we Freibergu, zm. 11 lipca 1553 pod Sievershausen) – elektor Saksonii w latach 1547–1553.

Pochodził z linii albertyńskiej Wettynów. Był synem księcia Saksonii Henryka Pobożnego i Katarzyny Meklemburskiej. W dzieciństwie wychowany w katolicyzmie, po konwersji rodziny przyjął wraz z nią luteranizm. Po śmierci ojca w 1541 roku został jego następcą. Kontynuował politykę sekularyzacji dóbr kościelnych i wspierania rozwoju reformacji w Rzeszy. Przyczynił się do rozwoju szkolnictwa w swoim państwie, przystąpił też do Związku szmalkaldzkiego.

Początkowo był stronnikiem swojego kuzyna przywódcy protestantów niemieckich, Jana Fryderyka Wspaniałomyślnego, wkrótce po wyprawie na Brunszwik w 1542 roku popadł jednak z nim w konflikt i przeszedł do obozu cesarskiego. Wspierał Habsburgów w wojnie z Turcją. Podczas wojny szmalkaldzkiej został stronnikiem Karola V Habsburga. Za obietnicę uzyskania od cesarza tytułu elektorskiego najechał księstwo Saksonię-Wittenberg, który zbrojnie odebrał Janowi Fryderykowi z linii ernestyńskiej Wettinów. Następnie w 1547 roku wsparł wojska cesarskie w bitwie pod Mühlbergiem, w której została rozbita koalicja książąt protestanckich w Rzeszy.

Po uwięzieniu Jana Fryderyka Wspaniałomyślnego otrzymał od cesarza Karola V tytuł elektorski oraz część dóbr należących do linii ernestyńskiej Wettinów.

Po 1549 roku zajął się reformą administracyjną swojego państwa. Aby nie popaść w konflikt z cesarzem zagwarantował na posiadanych terenach swobody religijne dla katolików jednocześnie umacniając pozycję kościoła luterańskiego w Saksonii. Po umocnieniu swojej pozycji odszedł od sprzyjania polityce Habsburgów i w 1551 roku zorganizował w Torgau zjazd książąt niemieckich, który przekształcił się w bunt. Dzięki pomocy króla Francji, Henryka II zorganizował armię, która zmusiła wojska Karola V do opuszczenia Niemiec. W 1552 roku zawarł z Ferdynandem I Habsburgiem rozejm w Pasawie, a następnie wsparł go w działaniach wojennych przeciw Turcji. Od 1553 roku prowadził wojnę z margrabią Kulmbach, Albrechtem Alcybiadesem.

Maurycy Wettyn zmarł 11 lipca 1553 na skutek ran odniesionych w zwycięskiej bitwie pod Sievershausen. Pochowany został w mauzoleum w kościele św. Marii we Freibergu. Następcą Maurycego w Saksonii został jego brat August Wettyn.

Małżeństwo

9 stycznia 1541 w Marburgu ożenił się z Agnieszką Heską (1527–1555), najstarszą córką landgrafa Hesji Filipa Wielkodusznego i Krystyny Saksońskiej. Miał z nią dwoje dzieci, ale żadne z nich nie przeżyło ojca:

Annę (ur. 23 grudnia 1544, zm. 18 grudnia 1577), w latach 1561–1571 żonę Wilhelma I Milczka, księcia Oranii,
Albrechta (ur. 28 listopada 1545, zm. 12 kwietnia 1546).