Bob Hoskins – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bob Hoskins

Na planie filmu Ruby Blue (2007)
Imię i nazwisko	Robert William Hoskins Jr.
Data i miejsce urodzenia	26 października 1942 Bury St Edmunds
Data i miejsce śmierci	29 kwietnia 2014 Londyn
Zawód	aktor, reżyser, producent, scenarzysta
Współmałżonek	Jane Livesey (1967–1978; rozwód) Linda Banwell (1982–2014; jego śmierć)
Lata aktywności	1969–2012
Multimedia w Wikimedia Commons

Bob Hoskins właściwie Robert William Hoskins Jr.^[1] (ur. 26 października 1942 w Bury St Edmunds, zm. 29 kwietnia 2014^[2][3] w Londynie^[4]) − brytyjski aktor i reżyser, grający przeważnie w filmach hollywoodzkich. Wystąpił m.in. w pierwszym filmie fabularno-animowanym Kto wrobił królika Rogera? (1988). Za główną rolę w filmie Mona Lisa (1986) otrzymał jedyną w swej karierze nominację do Oscara.

Urodził się w Bury St Edmunds w hrabstwie Suffolk jako syn Elsie (z domu Hopkins), kucharki i nauczycielki szkoły pielęgniarskiej, i Roberta Hoskinsa, księgowego i kierowcy ciężarówki^[5]. Jego babka ze strony matki była Romką^[6]. Przez dwa tygodnie wychował się w Finsbury Park w Londynie. Uczęszczał do Stroud Green Secondary School, gdzie został określany jako głupi z powodu swojej dysleksji^[7]. Opuścił szkołę w wieku 15 lat z jednym egzamin z określonego przedmiotu. Pracował jako portier, kierowca ciężarówki, hydraulik i czyściciel okien. Zaczął, ale nie ukończył 3-letniego kursu rachunkowości. Spędził pół roku w Izraelu pakując owoce w kibucu i dwa lata w Syrii zajmując się wielbłądami plemienia beduińskiego^[7]. Był także połykaczem ognia w cyrku. Miał jednak silnie zaszczepioną miłość do literatury i teatru – marzył o aktorstwie^[4].

W 1968 zadebiutował na scenie w roli sługi o imieniu Peter w tragedii szekspirowskiej Romeo i Julia w Victoria Theatre w Stoke-on-Trent^[4]. Rok później w Century Theatre wystąpił jako Jack Pinchwife w komedii Williama Wycherleya Żona wiejska. W 1971 czekając w barze przy Unity Theatre na swojego przyjaciela, aktora Roberta Frosta, po otrzymaniu scenariusza Hoskins znalazł się na przesłuchaniu i został obsadzony w przedstawieniu Słoniątko^[5]. Grał potem w repertuarze klasycznym na deskach londyńskich teatrów: Royal Court Theatre, Hull Arts Center Theatre i Young Vic Theatre. W 1972 w Dartington Hall Theatre zagrał tytułową rolę w Królu Learze^[5]. W 1973 w Bankside Globe Theatre był Sekstusem Pompejuszem w Antoniuszu i Kleopatrze^[5]. W 1976 z Royal Shakespeare Company wystąpił jako Borkow w sztuce Antona Czechowa Iwanow^[5].

Po raz pierwszy pojawił się na kinowym ekranie jako sierżant do spraw rekrutacji w komedii Up the Front (1972) u boku Frankie’ego Howerda i Zsy Zsy Gabor jako Mata Hari. Wkrótce trafił na szklany ekran jako Alf, człowiek przeprowadzki, który miał problemy z czytaniem i pisaniem, w serialu BBC On the Move (1975–1976) z Martinem Shaw i Rosemary Leach. Występował w serialach telewizyjnych, w tym w telewizyjnej wersji BBC Television Shakespeare Otella (1981) jako Jago.

Został uhonorowany Evening Standard British Film Awards i był nominowany do nagrody BAFTA za postać londyńskiego gangstera Harold Shand w dramacie kryminalnym Długi Wielki Piątek (1980). Kreacja gangstera George’a w filmie Neila Jordana Mona Lisa (1986) przyniosła mu nominację do Oscara, Złoty Glob, nagrodę na Festiwalu Filmowym w Cannes oraz nagrodę BAFTA.

Obsadzany przeważnie w rolach silnych, dominujących postaci – polityków lub gangsterów. Kilkakrotnie grał przywódców politycznych: Nikitę Chruszczowa (w filmie Wróg u bram), Winstona Churchilla (Giganci drugiej wojny światowej), Benito Mussoliniego (Mussolini i ja) i Ławrientija Berię (Wewnętrzny krąg), a także papieża Jana XXIII, Manuela Noriegę czy Edgara Hoovera. Grał też w niewielkich, niezależnych produkcjach filmowych.

Autor kilku sztuk. Zajmował się także malarstwem i rzeźbą. Miłośnik poezji, literatury science fiction i muzyki współczesnej. Wśród ulubionych autorów wymieniał Spidera Robinsona, zaś spośród kompozytorów Steve’a Roacha i Roberta Richa.

W 2011 zdiagnozowano u aktora chorobę Parkinsona. Rok później ogłosił zakończenie aktorskiej kariery i wycofał się z życia publicznego^[8]. Zmarł 29 kwietnia 2014 w następstwie komplikacji związanych z zapaleniem płuc^[9][10].

Aktor był też brany pod uwagę do roli Horacego Slughorn w serii filmów „Harry Potter”^[11].

W latach 1967–1978 był żonaty z Jane Livesey, z którą miał dwoje dzieci: syna Alexa (ur. 1968) i córkę Sarah (ur. 1972). W roku 1982 poślubił Lindę Banwell. Mieli dwójkę dzieci: córkę Ros (ur. 27 maja 1983) i syna Jacka (ur. 1986).

• Złoty Glob 1987: Najlepszy aktor w dramacie - Mona Lisa
• Nagroda BAFTA 1987: Najlepszy aktor pierwszoplanowy - Mona Lisa
• Nagroda na MFF w Cannes 1986: Najlepszy aktor - Mona Lisa

• Bob Hoskins w bazie IMDb (ang.)
• Bob Hoskins w bazie Filmweb
• Bob Hoskins w bazie Notable Names Database (ang.)