Chlorek srebra – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chlorek srebra(I)
Ilustracja
model sieci krystalicznej AgCl
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

AgCl

Masa molowa

143,32 g/mol

Wygląd

białe kryształy[1]

Minerały

chlorargyryt

Identyfikacja
Numer CAS

7783-90-6

PubChem

24561

Podobne związki
Inne aniony

AgF, AgBr, AgI

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Chlorek srebra(I), AgCl – nieorganiczny związek chemiczny z grupy chlorków, sól kwasu chlorowodorowego i srebra o bardzo słabej rozpuszczalności w wodzie. Występuje w przyrodzie jako minerał chlorargyryt.


Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Jest to biały proszek lub kryształy. Jest bardzo słabo rozpuszczalny w wodzie, jego (Ir wynosi 1,77×10−10)[6]. Nie rozpuszcza się w kwasie azotowym, natomiast roztwarza się łatwo w wodzie amoniakalnej w utworzeniem kompleksowego kationu Ag(NH
3
)+
2
[7]:

AgCl + 2NH
3
⇄ Ag(NH
3
)+
2
+ Cl

Reakcja ta jest odwracalna i po zakwaszeniu roztworu ponownie wytrąca się AgCl[7].

Jest związkiem światłoczułym. Rozkłada się pod wpływem światła, a także ogrzewania. W wyniku rozkładu wydziela się gazowy chlor (Cl2) oraz metaliczne srebro, które nadaje substancji początkowo fioletowawą, a później szarą barwę[8].

Otrzymywanie

[edytuj | edytuj kod]

AgCl wytrąca się w postaci białego serowatego osadu po zmieszaniu roztworu soli srebra(I) z roztworem zawierającym jony Cl
[7].

Reakcja ta jest wykorzystywana do otrzymywania związku. Do gorącego roztworu azotanu srebra dodaje się powoli roztwór chlorku metalu alkalicznego, np. NaCl[9]:

AgNO
3
+ NaCl → AgCl↓ + NaNO
3

Wytrącony osad przemywa się wodą i oczyszcza przez rozpuszczenie w wodzie amoniakalnej i ponowne strącenie kwasem solnym. Wszystkie operacje należy przeprowadzać po ciemku lub przy ciemnoczerwonym świetle[9].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Stosowany jest w fotografii do produkcji emulsji światłoczułych. Ponadto, w postaci substancji osadzonej na dwutlenku tytanu (w ilości 20%), stosowany jest jako substancja konserwująca w kosmetykach. W takim zastosowaniu jego maksymalna zawartość w produkcie wynosi 40 ppm[10]. Prowadzone są badania dotyczące antybakteryjnych właściwości chlorku srebra, zwłaszcza w postaci nanocząstek[11], jako dodatku do opatrunków[12] i dezodorantów[13], a także jako środka do dezynfekcji wody pitnej[14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Haynes 2016 ↓, s. 4-84.
  2. Haynes 2016 ↓, s. 4-125.
  3. Haynes 2016 ↓, s. 10-248.
  4. Haynes 2016 ↓, s. 9-65.
  5. dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-12-06]
  6. Haynes 2016 ↓, s. 5-178.
  7. a b c Jerzy Minczewski, Zygmunt Marczenko, Chemia analityczna. 1. Podstawy teoretyczne i analiza jakościowa, wyd. 8, Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN, 2001, s. 211, ISBN 83-01-13499-2, OCLC 749313943.
  8. Adam Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 5, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 969, ISBN 83-01-13654-5.
  9. a b Silver chloride, [w:] Pradyot Patnaik, Handbook of Inorganic Chemicals, London: McGraw-Hill, 2003, s. 838–839, ISBN 0-07-049439-8 (ang.).
  10. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczące produktów kosmetycznych (wersja przekształcona) [online], nr 1223/2009, Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, 30 listopada 2009, s. 367 [dostęp 2021-02-23].
  11. Wallace R. Rolim i inni, Antibacterial Activity and Cytotoxicity of Silver Chloride/Silver Nanocomposite Synthesized by a Bacterium Isolated from Antarctic Soil, „BioNanoScience”, 10 (1), 2020, s. 136–148, DOI10.1007/s12668-019-00693-1 [dostęp 2021-03-13] (ang.).
  12. A.P. Adams, E.M. Santschi, M.A. Mellencamp, Antibacterial Properties of a Silver Chloride-Coated Nylon Wound Dressing, „Veterinary Surgery”, 28 (4), 1999, s. 219–225, DOI10.1053/jvet.1999.0219, PMID10424701 [dostęp 2021-03-13] (ang.).
  13. Min-Ho Youn i inni, Characterization of an antibacterial silver chloride/poly(acrylic acid) deodorant prepared by a gamma-ray irradiation, „Macromolecular Research”, 17 (10), 2009, s. 813–816, DOI10.1007/BF03218619 [dostęp 2021-03-13] (ang.).
  14. Silver as a drinking-water disinfectant [online], WHO, s. 2 [dostęp 2021-03-13] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]