Denis Mukwege – Wikipedia, wolna encyklopedia

Denis Mukwege
Ilustracja
Denis Mukwege (2014)
Państwo działania

Kongo

Data i miejsce urodzenia

1 marca 1955
Costermansville

doktor medycyny
Specjalność: ginekologia, pediatria
Alma Mater

Uniwersytet Burundi,
Université d’Angers,
Université Libre de Bruxelles

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Nagrody

Pokojowa Nagroda Nobla

Denis Mukwege i Jill Biden (2014)

Denis Mukwege (ur. 1 marca 1955 w Costermansville[1]) – kongijski ginekolog, działacz społeczny i pastor zielonoświątkowy, laureat wielu nagród pokojowych, w tym Pokojowej Nagrody Nobla (2018).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1955 jako trzecie z dziewięciorga dzieci. Studiował w Zairze (ówczesna nazwa Demokratycznej Republiki Konga), Francji i Belgii.

Jest dyrektorem medycznym Szpitala Panzi w Bukavu we wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga. Jako ginekolog specjalizuje się w leczeniu ofiar gwałtów zbiorowych, które rozpowszechniły się w czasie II wojny domowej w Kongu, szacuje się, że około 200 000 kobiet padło ofiarami gwałtów w tym kraju[2]. Szpital jest największym ośrodkiem pomagającym ofiarom gwałtów w Kongu, udzielił pomocy około 50 000 ofiarom przemocy seksualnej[3]. Oprócz pomocy medycznej szpital udziela także pomocy psychologicznej[4], prawnej i prowadzi działalność edukacyjną[3].

W 2012 uzbrojeni bojownicy napadli na jego dom i próbowali go zabić, w strzelaninie zginął jego ochroniarz[2]. Po ataku wyjechał do Europy, powrócił do Konga na początku 2013, mieszka w szpitalu pod stałą ochroną żołnierzy kontyngentu ONZ[5].

Jest laureatem m.in. przyznanej mu w 2008 Nagrody Praw Człowieka ONZ[2]. W grudniu 2013 został laureatem Right Livelihood Award, przyznanej mu „za pełną odwagi pracę na rzecz kobiet, które doświadczyły wojennej przemocy seksualnej i za odważne mówienie o głębokich przyczynach tej przemocy”[6]. W 2013[2] i ponownie 2014 wymieniany jako kandydat do Pokojowej Nagrody Nobla[7]. 21 października 2014 został uhonorowany Nagrodą Sacharowa[8][9]. W 2018 został odznaczony Pokojową Nagrodą Nobla razem z Nadią Murad „za wysiłki mające na celu zaprzestanie używania przemocy seksualnej jako narzędzia wojny i konfliktów zbrojnych”[10].

Jest bohaterem nakręconego w 2015 filmu dokumentalnego „Mężczyzna, który naprawia kobiety: gniew Hipokratesa”[11].

Oprócz swojej pracy chirurga, pełni funkcję pastora w kościele zielonoświątkowym, w Bukavu[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mukwege Denis, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-07-29].
  2. a b c d Nobel Peace Prize: Congo rape trauma surgeon among favorites [online], edition.cnn.com/ [dostęp 2014-09-14] (ang.).
  3. a b The Panzi Model. [dostęp 2018-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-25)].
  4. Denis Mukwege: The man who mends women. 5-10-2018. [dostęp 2018-10-09]. (ang.).
  5. Nobel Peace Prize winner: Denis Mukwege from DR Congo. 5-10-2018. [dostęp 2018-10-09]. (ang.).
  6. List of Right Livelihood Award Laureates [online], The Right Livelihood Award [dostęp 2014-09-14] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-25] (ang.).
  7. Franciszek, Mukwege i Snowden – kandydaci do pokojowego Nobla [online], Onet.pl, 13 września 2014 [dostęp 2014-09-14] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-14].
  8. Denis Mukwege: winner of Sakharov Prize 2014. Parlament Europejski, 21-10-2014. [dostęp 2014-10-21]. (ang.).
  9. Parlament Europejski: nagroda Sacharowa dla lekarza z Kongo. Polskie Radio, 21-10-2014. [dostęp 2014-10-21]. (pol.).
  10. Pokojowa Nagroda Nobla dla Denisa Mukwege i Nadii Murad [online], Polskie Radio, 5 października 2018 [dostęp 2018-10-05] (pol.).
  11. Mężczyzna, który naprawia kobiety: gniew Hipokratesa (2015). Filmweb. [dostęp 2018-10-09].
  12. Pingstvänner förvandlar världen [online], www.dagen.se, 10 grudnia 2018 [dostęp 2019-01-06] (szw.).