Flurazepam – Wikipedia, wolna encyklopedia

Flurazepam
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	7-chloro-1-[2-(dietyloamino)etylo]-5-(o-fluorofenylo)-1,3-dihydro-2H-1,4-benzodiazepin-2-on
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C21H23ClFN3O
Masa molowa	387,88 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	17617-23-1
PubChem	3393
DrugBank	DB00690
SMILES
	CCN(CC)CCN1C(=O)CN=C(C2=C1C=CC(=C2)Cl)C3=CC=CC=C3F
InChI
	InChI=1S/C21H23ClFN3O/c1-3-25(4-2)11-12-26-19-10-9-15(22)13-17(19)21(24-14-20(26)27)16-7-5-6-8-18(16)23/h5-10,13H,3-4,11-12,14H2,1-2H3
	InChIKey
	SAADBVWGJQAEFS-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2016-01-20]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki; dichlorowodorek flurazepamu
Zwroty H	H302, H373
Zwroty P	brak zwrotów P
	Klasyfikacja medyczna
ATC	N05CD01
Stosowanie w ciąży	kategoria X
Farmakokinetyka
Biodostępność	83%
Okres półtrwania	40-250 godzin
Metabolizm	wątrobowy
Wydalanie	z moczem
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	doustnie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Flurazepam – organiczny związek chemiczny, lek z grupy benzodiazepin. Jest objęty Konwencją o substancjach psychotropowych z 1971 roku (wykaz IV)^[1]. W Polsce jest w grupie IV-P Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii^[2].

Przypisy

Małgorzata Rzewuska: Leczenie zaburzeń psychicznych. Wyd. 3. Warszawa: PZWL, 2006. ISBN 83-200-3354-3.