Kloksazolam – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kloksazolam

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 10-chloro-11b-(o-chlorofenylo)-2,3,7,11b-tetrahydrooksazolo-[3,2-d][1,4]benzodiazepin-6(5H)-on
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C17H14Cl2N2O2
Masa molowa	349,21 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	24166-13-0
PubChem	2816
DrugBank	DB01553
SMILES Clc1ccccc1C42OCCN2CC(=O)Nc3c4cc(Cl)cc3
InChI InChI=1S/C17H14Cl2N2O2/c18-11-5-6-15-13(9-11)17(12-3-1-2-4-14(12)19)21(7-8-23-17)10-16(22)20-15/h1-6,9H,7-8,10H2,(H,20,22) InChIKey ZIXNZOBDFKSQTC-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Temperatura rozkładu 203 °C[1]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne. Dawka śmiertelna LD50 1780 mg/kg (szczur, doustnie)[1]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	N05BA22
Farmakokinetyka Okres półtrwania 65 godzin Metabolizm wątrobowy Wydalanie z moczem
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie
Multimedia w Wikimedia Commons

Kloksazolam – organiczny związek chemiczny, lek z grupy benzodiazepin. Jest objęty Konwencją o substancjach psychotropowych z 1971 roku (wykaz IV)^[2]. W Polsce jest w grupie IV-P Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii^[3].