Fryderyk V Oldenburg – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fryderyk V Oldenburg

król Danii i Norwegii
Okres	od 1746 do 13 stycznia 1766
Dane biograficzne
Dynastia	Oldenburgowie
Data i miejsce urodzenia	31 marca 1723 Kopenhaga
Data i miejsce śmierci	13 stycznia 1766 Kopenhaga
Ojciec	Chrystian VI Oldenburg
Matka	Zofia Magdalena
Żona	1. Ludwika Hanowerska, 2. Juliana Maria brunszwicka
Dzieci	z Ludwiką: Chrystian (ur. 1745), Zofia Magdalena, Wilhelmina Karolina, Chrystian VII (ur. 1749), Luiza; z Julianą: Fryderyk
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Fryderyk V (ur. 31 marca 1723 w Kopenhadze zm. 13 stycznia 1766 tamże)^[1] – król Danii i Norwegii w latach 1746–1766.

Fryderyk V zapamiętany został jako kobieciarz nie stroniący od trunków. Król zainteresowany był głównie reformowaniem nauki i kultury według haseł Oświecenia, założył Królewską Duńską Akademię Sztuk (Det Kongelige Danske Kunstakademi) w Kopenhadze, a władzę nad krajem oddał w ręce ministrów pochodzenia niemieckiego; Adama Moltkego i Johana Bernstorffa, co tworzyło nieco paradoksalną sytuację w monarchii absolutnej, jaką była wówczas Dania. Wybór ministrów okazał się trafny; nie nadużywali swojej pozycji i działali dla dobra kraju.

Po przedwczesnej śmierci 42-letniego króla proces przyjmowania idei oświeceniowych w Danii został zatrzymany.

Miał dwie żony. Pierwszą, Ludwikę Hanowerską (1724-1751), poślubił w 1743 i mieli pięcioro dzieci:

• Chrystiana (1745–1747),
• Zofię Magdalenę (1746–1813), królową Szwecji przez małżeństwo z Gustawem III,
• Wilhelminę Karolinę (1747–1820), landgrafinię Hesji-Kassel przez małżeństwo z Wilhelmem,
• Chrystiana VII (1749–1808), męża Karoliny Matyldy Hanowerskiej,
• Luizę (1750–1831), księżnę Hesji przez małżeństwo z Karolem.

Po śmierci pierwszej żony w 1752 poślubił Julianę Marię brunszwicką (1729–1796). Mieli wspólnie jednego syna, Fryderyka (1753–1805).

Był suwerenem i posiadaczem duńskich orderów Danebroga, Słonia i Wierności oraz odznaczonym szwedzkim Orderem Serafinów^[2].