Gotha WD.3 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gotha WD.3
Niemiecki wodnosamolot Gotha WD.3
Gotha WD.3
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Producent

Gothaer Waggonfabrik

Typ

wodnosamolot rozpoznawczy

Konstrukcja

dwupłat

Załoga

3

Historia
Data oblotu

1915

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Napęd

Mercedes D.III

Moc

118 kW (160 KM)

Wymiary
Rozpiętość

15,65 m

Powierzchnia nośna

54

Masa
Własna

1185 kg

Startowa

1729 kg

Osiągi
Prędkość maks.

100 km/h

Prędkość wznoszenia

24 min na 1000 m

Pułap praktyczny

2200 m

Zasięg

670 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 km
Użytkownicy
Cesarstwo Niemieckie

Gotha WD.3niemiecki trzymiejscowy rozpoznawczy wodnosamolot pływakowy w układzie dwupłatu z okresu I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Gothaer Waggonfabrik. Powstała w jednym egzemplarzu maszyna używana była przez Kaiserliche Marine do szkolenia.

Historia i użycie[edytuj | edytuj kod]

Wodnosamolot Gotha WD.3 numer 259
Gotha WD.3 z numerem 259

Wodnosamolot Gotha WD.3 (WD – niem. Wasser Doppeldecker, czyli wodny dwupłat[1]) był jedną z niewielu powstałych w Niemczech podczas I wojny światowej konstrukcji w układzie pchającym[2]. Prototyp WD.3 został zamówiony przez Kaiserliche Marine w wytwórni Gothaer Waggonfabrik w sierpniu 1914 roku, jednak niski priorytet produkcji spowodował, że maszyna została zbudowana dopiero w lipcu 1915 roku i dostarczona po 14 września tego roku[2][3]. Samolot charakteryzował się układem dwubelkowym z centralną gondolą mieszczącą trzyosobową załogę i silnik rzędowy Mercedes D.III o mocy 118 kW (160 KM) oraz dwoma pływakami[2][4]. Na przedzie gondoli znajdowały się stanowiska dwóch obserwatorów oraz ruchomy karabin maszynowy; samolot był też wyposażony w radiostację[2][3].

Prototyp WD.3 otrzymał numer marynarki 259 i używany był w Doświadczalnym Centrum Wodnosamolotów w Warnemünde do szkolenia[2]. Zastosowany układ konstrukcyjny i duża masa były przyczyną niskich osiągów samolotu w porównaniu do maszyn ze śmigłem ciągnącym[2].

Opis konstrukcji i dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

Gotha WD.3 był trzymiejscowym, jednosilnikowym rozpoznawczym wodnosamolotem pływakowym w układzie dwupłatu[2]. Rozpiętość górnego płata wynosiła 15,65 metra, dolnego 14,35 metra, a powierzchnia nośna wynosiła 54 [2][3]. Masa własna wynosiła 1185 kg, zaś masa całkowita (startowa) 1729 kg[2][a].

Napęd samolotu stanowił chłodzony cieczą 6-cylindrowy silnik rzędowy Mercedes D.III o mocy 118 kW (160 KM)[2][3]. Prędkość maksymalna samolotu wynosiła 100 km/h[2][3]. Maszyna osiągała wysokość 1000 metrów w czasie 24 minut[2]. Pułap praktyczny wynosił 2200 metrów, a zasięg 670 km[2].

Uzbrojenie stanowił ruchomy karabin maszynowy Parabellum umieszczony na przedzie gondoli[3].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Gray i Thetford 1970 ↓, s. 398 podają, że masa własna samolotu wynosiła 1105 kg, a całkowita 1710 kg.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Herris 2013 ↓, s. 25.
  2. a b c d e f g h i j k l m Herris 2013 ↓, s. 36.
  3. a b c d e f Gray i Thetford 1970 ↓, s. 398.
  4. Taylor 1989 ↓, s. 428.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. Wyd. 2. London: Putnam, 1970. ISBN 0-85177-809-7. (ang.).
  • Jack Herris: Gotha Aircraft of WWI. T. 6. Aeronaut Books, 2013, seria: Great War Aviation Centennial Series. ISBN 978-1-935881-14-8. (ang.).
  • Jane’s Encyclopedia of Aviation. Michael J.H. Taylor (red.). London: Studio Editions, 1989. ISBN 1-85170-324-1. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]