Instalacja wodociągowa – Wikipedia, wolna encyklopedia
Instalacja wodociągowa (lub instalacja wodna) – układ połączonych przewodów, armatury i urządzeń, służący do zaopatrywania budynków w zimną i ciepłą wodę, spełniający wymagania jakościowe (określone w przepisach) warunków, jakim powinna odpowiadać woda do spożycia przez ludzi[1].
Podział
[edytuj | edytuj kod]Instalacje wodne dzielimy na:
- instalację wodociągową wewnętrzną (prowadzoną wewnątrz budynków)
- instalację wodociągową zewnętrzną (prowadzoną na zewnątrz od budynku do przyłącza wodociągowego)
- sieci wodociągowe
Materiały
[edytuj | edytuj kod]Materiały, z których mogą być wykonywane przewody instalacji wodnych:
- tworzywo sztuczne
- polibutylen (PB)
- polietylen wysokiej gęstości usieciowany (PE-X)
- kopolimer blokowy polipropylenu (PP-B)
- kopolimer polipropylenu (PP-H)
- kopolimer statystyczny polipropylenu (random) (PP-R)
- warstwy: polietylenu usieciowanego, aluminium, polietylenu wysokiej gęstości (PE-X/Al/PE-HD)
- warstwy: polietylenu usieciowanego, aluminium, polietylenu usieciowanego (PE-X/Al/PE-X)
- warstwy: kopolimeru statystycznego polipropylenu, aluminium, kopolimeru statystycznego polipropylenu (PP-R/Al/PP-R)
- polichlorek winylu chlorowany (PVC-C)
- polichlorek winylu niezmiękczony (tylko do wody zimnej) (PVC-U)
- metal
- stal węglowa zwykła ocynkowana
- stal odporna na korozję
- miedź (Cu-DHP)
- inne materiały, jeżeli przewody z nich wykonane zostały dopuszczone do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie w instalacjach wodociągowych
Rury z ołowiu
[edytuj | edytuj kod]Przez wiele wieków rury wodociągowe były wytwarzane z ołowiu, dzięki jego łatwej obróbce i trwałości. Była to przyczyna problemów zdrowotnych ze względu na niewiedzę o szkodliwości ołowiu na organizm człowieka, który powoduje m.in. poronienia i wysoką śmiertelność noworodków. Ołowiane wodociągi są do dziś często spotykane. Ich oddziaływanie jest jednak relatywnie nieduże ze względu na zarastanie rur kamieniem i zaprzestanie wydzielania się ołowiu do wody, chociaż nadal są szkodliwe. Pozostałością tego są w niektórych językach nazwy 'fachowca zajmującego się wykonywaniem, naprawą, konserwacją instalacji wodno-kanalizacyjnej’, utworzone od łacińskiej nazwy ‘ołowiu’ – ang. plumber (z franc. plombiere) ‘hydraulik’.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2022 r. poz. 1225).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- „Warunki techniczne wykonania i odbioru instalacji wodociągowych” Cobrti Instal (2003) Zeszyt 7.
- Prawo budowlane, ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351)