Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Proślicach – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Proślicach
70/53 z 10 grudnia 1953[1]
Kościół filialny
Ilustracja
Widok kościoła
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Proślice

Adres

Proślice 28

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Polanowicach

Wezwanie

Najświętsze Serce Pana Jezusa

Wspomnienie liturgiczne

pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała

Położenie na mapie gminy Byczyna
Mapa konturowa gminy Byczyna, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Proślicach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Proślicach”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Proślicach”
Położenie na mapie powiatu kluczborskiego
Mapa konturowa powiatu kluczborskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Proślicach”
Ziemia51°05′57,073″N 18°07′25,493″E/51,099187 18,123748
Strona internetowa

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa – drewniany, rzymskokatolicki kościół filialny, położony we wsi Proślice, w gminie Byczyna). Kościół należy do parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Polanowicach w dekanacie Wołczyn, diecezji kaliskiej. Kościół dnia 10 grudnia 1953 roku, pod numerem 70/53, został wpisany do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Kościół został wybudowany w 1580 roku przez społeczność ewangelicką, w większości zamieszkująca wówczas te tereny. Przebudowany został w 1748 roku. Kościół remontowany był w latach: 1859, 1905, 1929 i 1980[3].

Architektura i wnętrze

[edytuj | edytuj kod]

Jest to budowla jednonawowa, orientowana o konstrukcji zrębowej. Prezbiterium jest mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie z zakrystią.

Ołtarz

Wieża kościelna o konstrukcji słupowej jest o pochyłych ku górze ścianach z kruchtą w przyziemiu, zakończona drewnianym hełmem cebulastym z latarnią. Wieża została dobudowana przez Jerzego Zająca, miejscowego młynarza. W wieży kościoła zamontowano w 1693 roku dzwon, który został odlany przez Zygmunta Gotza. Z boku nawy dobudowana została loża kolatorska. Dach jest jednokalenicowy, pokryty gontem. Wewnątrz, sklepienie jest typu kolebkowego z płaskimi odcinkami po bokach. Chór muzyczny wsparty na trzech słupach, połączony jest z emporami bocznymi. Organy pochodzą z połowy XVIII wieku[4]. W belce tęczowej znajduje się rozeta[5]. Z wyposażenia świątyni na uwagę zasługują również:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]