Kościół św. Judy Tadeusza w Przewozie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kościół Świętego Judy Tadeusza

nr rej. 96/54 z dnia 8.05.1954[1]
kościół filialny
widok od strony prezbiterium
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Miejscowość	Przewóz
Adres	Odrzańska
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Najświętszego Serca Pana Jezusa
Wezwanie	św. Judy Tadeusza
Wspomnienie liturgiczne	28 października
Historia Data zakończenia budowy 1559 (w Gierałtowicach) 1937 (przeniesiony do Przewozu) Aktualne przeznaczenie kościół filialny
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Cisek Kościół Świętego Judy Tadeusza
Położenie na mapie Polski Kościół Świętego Judy Tadeusza
Położenie na mapie województwa opolskiego Kościół Świętego Judy Tadeusza
Położenie na mapie powiatu kędzierzyńsko-kozielskiego Kościół Świętego Judy Tadeusza
50°13′31,7″N 18°15′13,3″E/50,225472 18,253694
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół świętego Judy Tadeusza – rzymskokatolicki kościół filialny należący do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nieznaszynie w dekanacie Łany diecezji opolskiej.

Świątynia została wzniesiona w 1559 roku we wsi Gierałtowice. Remontowano ją w 1711 roku. W 1937 roku została przeniesiona do Przewozu. Pracami budowlanymi kierował Jerzy Kampa. W 2009 roku budowla została odrestaurowana razem z naprawą organów wykonaną przez firmę Nawrot.

Jest to budowla drewniana jednonawowa, posiadająca konstrukcję zrębową. Świątynia nie jest orientowana. Kościół posiada mniejsze prezbiterium w stosunku do nawy, zamknięte trójbocznie i na jego osi znajduje się zakrystia. Wieża w dolnej kondygnacji jest murowana i posiada kruchtę w przyziemiu, natomiast w górnej części jest drewniana i posiada konstrukcję słupową. Zwieńcza ją gontowy dach namiotowy. Budowla nakryta jest dachem dwukalenicowym, złożonym z gonteów, na dachu znajduje się ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę. Jest ona zwieńczona drewnianym dachem hełmowym i latarnią. Wnętrze świątyni jest otynkowane i nakryte stropami płaskimi. Podłoga składa się z kafli. Chór muzyczny jest podparty dwoma filarami z prostą linią parapetu i znajduje się na nim prospekt organowy z 1939 roku wykonany przez firmę Rieger. Na stropie jest namalowana polichromia przedstawiająca scenę Ostatniej Wieczerzy w nawie i Matkę Bożą w prezbiterium. Ołtarz główny i dwa ołtarze boczne reprezentują styl klasycystyczny^[2].