Nikardypina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nikardypina

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C26H29N3O6
Masa molowa	479,52 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	55985-32-5
PubChem	4474
DrugBank	DB00622
InChI InChI=1S/C26H29N3O6/c1-17-22(25(30)34-4)24(20-11-8-12-21(15-20)29(32)33)23(18(2)27-17)26(31)35-14-13-28(3)16-19-9-6-5-7-10-19/h5-12,15,24,27H,13-14,16H2,1-4H3 InChIKey ZBBHBTPTTSWHBA-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Temperatura topnienia 136-138 °C[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2017-02-07] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki chlorowodorek nikardypiny Niebezpieczeństwo Zwroty H H301, H311, H331 Zwroty P P261, P280, P301+P310, P311
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	C08CA04
Multimedia w Wikimedia Commons

Nikardypina (łac. nicardipinum) – organiczny związek chemiczny, lek stosowany w terapii nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca i choroby Raynauda. Należy do antagonistów kanału wapniowego z grupy pochodnych dihydropirydynowych. Jest dostępny w formie doustnej i dożylnej. Mechanizm działania jest podobny do nifedypiny i innych pochodnych dihydropirydynowych (amlodypiny, felodypiny), jednak nikardypina jest bardziej specyficzna w stosunku do naczyń mózgowych i wieńcowych. Dodatkowo nie upośledza kurczliwości mięśnia sercowego i może być użyteczna w terapii zastoinowej niewydolności serca. Nikardypina posiada również dłuższy okres półtrwania niż nifedypina.

Nikardypina została zaaprobowana do stosowania przez amerykańską Agencję Żywności i Leków w grudniu 1988 roku. Na rynku funkcjonowała pod nazwą handlową Cardene i Cardene SR. Patent wygasł w październiku 1995 roku.