Siły Powietrzne Republiki Singapuru – Wikipedia, wolna encyklopedia

Siły Powietrzne Republiki Singapuru
Państwo

 Singapur

Siły zbrojne

Siły Zbrojne Singapuru

Nazwa skrócona

RSAF

Data utworzenia

1 kwietnia 1973

Siły Powietrzne Republiki Singapuru (ang. Republic of Singapore Air Force; w skrócie RSAF; chiń. 新加坡空军部队; malajski Angkatan Udara Republik Singapura; tamil. சிங்கப்பூர் ஆகாயப்படை) – wojska lotnicze Republiki Singapuru, jedna z trzech formacji tamtejszych Sił Zbrojnych. W regionie Azji Południowo-Wschodniej nieznacznie liczniejszym lotnictwem dysponuje Wietnam, Tajlandia i Indonezja, jednak Singapur ma liczebną i techniczną przewagę we flocie myśliwców[1]. W związku z nieposiadaniem przez Singapur dostatecznej przestrzeni powietrznej na prowadzenie jakichkolwiek operacji wszystkie szkolenia i loty treningowe odbywają się w USA (F-15, F-16), Francji (M-346), Australii (PC-21) i Tajlandii.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

1 września 1968 roku utworzono Dowództwo Obrony Powietrznej Singapuru (Singapore Air Defence Command - SADC). Pierwszym zadaniem nowo powstałej formacji było wyszkolenie personelu. W tym celu, 1 sierpnia 1969 roku w bazie lotniczej Tengah otwarto Flying Training School, pierwszą szkołę lotniczą. W tym samym roku, w maju, pozyskano osiem samolotów Cessna 172K oraz śmigłowce Alouette III. Pierwsi piloci wyszkoleni na miejscu ukończyli kurs w grudniu tego samego roku i zostali wysłani do Wielkiej Brytanii w celu dalszego przeszkolenia. W październiku tego samego roku otrzymano pierwsze maszyny z napędem odrzutowym, były to treningowe BAC 167 Strikemaster Mk84 a rok później, ww wrześniu 1970 roku pierwsze bojowe odrzutowce, myśliwce Hawker Hunter. We wrześniu 1971 roku rozpoczęto proces wdrażania samolotów SIAI-Marchetti SF.260, które miały zastąpić używane podczas szkolenia Cessny. Do końca tego samego roku Armia Brytyjska ostatecznie opuściła terytorium Singapuru a siły powietrzne przejęły całkowitą kontrolę nad opuszczonymi przez Royal Air Force bazami w Tengah, Changi i Sembawang. W 1972 roku na wyposażeniu sił powietrznych pojawiły się pierwsze samoloty transportowe. Były to niewielkie Short SC.7-3M Skyvan. W 1973 roku Singapur rozpoczął proces zakupu używanych przez United States Navy maszyn Douglas A-4 Skyhawk. Były to samoloty w wersji A-4B pozyskane z nadwyżek amerykańskiej marynarki, przechowywane w Military Aircraft Storage and Disposition Center na terenie bazy Davis-Monthan Air Force Base w Tucson w Arizonie. Maszyny zostały poddane gruntownej modernizacji i weszły na uzbrojenie pod oznaczeniem A-4S i TA-4S (wersja dwumiejscowa). 1 kwietnia 1975 roku siły powietrzne uzyskały pełną samodzielność stając się niezależnym rodzajem sił zbrojnych a SADC został przemianowany na Republic of Singapore Air Force (RSAF). W 1976 roku siły powietrzne zakupiły pierwsze samoloty Northrop F-5E/F Freedom Fighter, które weszły na wyposażenie dywizjonu No. 144 Black Kite Squadron. W drugiej połowie lat 70. ubiegłego wieku zakupiono samoloty Lockheed C-130 Hercules oraz śmigłowce Bell 212 i Bell UH-1 Iroquois, które zastąpiły francuskie Alouette. Również w drugiej połowie lat 70. do służby w siłach powietrznych zaczęto przyjmować kobiety.

Wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]

Obecne

[edytuj | edytuj kod]
Zdjęcie Samolot Producent Typ Wersja Liczba sztuk
Samoloty myśliwskie
Boeing F-15 Strike Eagle  Stany Zjednoczone przewagi powietrznej/szturmowy F-15SG 40
Lockheed Martin F-16 Fighting Falcon  Stany Zjednoczone przechwytujacy

szturmowy

F-16C Block 52

F-16D Block 52
F-16D Block 52+

22

20
20

Northrop F-5 Tiger II  Stany Zjednoczone wielozadaniowy

treningowy


rozpoznawczy

F-5S Tiger II

F-5T Tiger II


RF-5S Tigereye

32

9


8

Suma 135
Samoloty patrolowe i wczesnego ostrzegania
Grumman E-2 Hawkeye  Stany Zjednoczone wczesne ostrzeganie i dowodzenie E-2C 4
Gulfstream G550 CAEW  Izrael wczesne ostrzeganie i dowodzenie EL/M-2075 Phalcon 4
Fokker F50  Holandia morski patrolowiec F50ME2 5
Samoloty transportowe i powietrzne tankowce
Boeing KC-135 Stratotanker  Stany Zjednoczone latająca cysterna/transportowy KC-135R 4
Lockheed C-130 Hercules  Stany Zjednoczone transportowy

latająca cysterna/transportowy

C-130H

KC-130B/H

5

5

Fokker 50  Holandia transport/VIP 50UTL 4
Samoloty szkolno-treningowe
Pilatus PC-21  Szwajcaria szkolenie podstawowe 19
Alenia Aermacchi M-346  Włochy szkolenie zaawansowane 12
ST Aerospace A-4SU Super Skyhawk  Stany Zjednoczone
 Singapur
szkolenie zaawansowane TA-4SU 11
Śmigłowce
Boeing CH-47 Chinook  Stany Zjednoczone ciężki śmigłowiec transportowy CH-47SD 16
Boeing AH-64D Apache Longbow  Stany Zjednoczone śmigłowiec szturmowy AH-64D 18
Eurocopter Super Puma  Francja śmigłowiec transportowy/SAR AS332M 22
Eurocopter Cougar  Francja śmigłowiec transportowy AS532UL 12
Eurocopter Colibri  Francja
 Singapur
śmigłowiec szkolny EC120 10
Sikorsky SH-60 Seahawk  Stany Zjednoczone śmigłowiec morski/ZOP S-70B 6
Bezzałogowe aparaty latające
Elbit Hermes 450  Izrael rozpoznawczy BSL 5
IAI Heron  Izrael rozpoznawczy BSL ?
IAI Searcher  Izrael rozpoznawczy BSL 40
IAI Scout  Izrael rozpoznawczy BSL 60

W przeszłości

[edytuj | edytuj kod]
Hawker Hunter FR.74S
SIAI-Marchetti S.211

Samoloty

Śmigłowce

Uzbrojenie

[edytuj | edytuj kod]
Pocisk Producent Typ Wersja Liczba sztuk[2] Uwagi
kpr klasy powietrze-powietrze
AIM-120 AMRAAM  Stany Zjednoczone średniego zasięgu AIM-120C-5/7 200
AIM-7 Sparrow  Stany Zjednoczone średniego zasięgu AIM-7M 70
Derby  Izrael średniego zasięgu ?
Rafael Python  Izrael krótkiego zasięgu Python-4 600
AIM-9 Sidewinder  Stany Zjednoczone krótkiego zasięgu AIM-9J/P/S/X 200/264/96/200
Kpr klasy powietrze-ziemia
AGM-65 Maverick  Stany Zjednoczone Pocisk naprowadzany telewizyjnie AGM-65B/D/G 248
BGM-71 TOW  Stany Zjednoczone Pocisk naprowadzany laserowo BGM-71B 200 AH-64
AGM-114 Hellfire  Stany Zjednoczone Pocisk naprowadzany laserowo AGM-114L 192 AH-64
Przeciwokrętowy pocisk manewrujący
Harpoon  Stany Zjednoczone Przeciwokrętowy AGM-84? 44 F-16/15 i Fokker F50
Bomby
Paveway II  Stany Zjednoczone naprowadzane laserowo GBU-10/GBU-12/GBU-16 28/56/?
JDAM  Stany Zjednoczone naprowadzane przez INS/GPS GBU-31(V)1/B 100 zestaw do Mk 84
JDAM  Stany Zjednoczone naprowadzane przez INS/GPS GBU-38/B 50 zestaw do Mk 82
JDAM  Stany Zjednoczone naprowadzane przez INS/GPS GBU-54/B 670 zestaw do Mk 82
AGM-154 JSOW  Stany Zjednoczone naprowadzane przez INS/GPS AGM-154A-1/C 60
Mk 81/Mk82/Mk84  Stany Zjednoczone niekierowane 113/227/909 kg ?

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. World Air Forces 2011-2012. flightglobal.com, 2011-12-05. [dostęp 2012-05-29]. (ang.).
  2. Stockholm International Peace Research Institute: Transfers of major conventional weapons. 1950 to 2011. sipri.org. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]