Wenezuelskie Siły Powietrzne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aviación Militar Venezolana
Godło
Godło Sił Powietrznych
Państwo

 Wenezuela

Siły zbrojne

Siły Zbrojne Wenezueli

Nazwa skrócona

FAV

Data utworzenia

22 czerwca 1946

Znak rozpoznawczy

Multimedia w Wikimedia Commons

Boliwariańskie Narodowe Siły Powietrzne Wenezueli (hiszp. Aviación Militar Nacional Bolivariana Venezolana, dawniej Fuerza Aérea Venezolana/FAV) – wojska lotnicze Wenezueli, jeden z pięciu rodzajów sił zbrojnych.

W 1972 roku zakupiono 16 sztuk CF-5A oraz dwa CF-5D, które wcześniej służyły w siłach kanadyjskich. Dwa CF-5A przebudowano na samoloty rozpoznawcze. Dwa lata później otrzymano dwa nowe samoloty. Nie udało się zakupić kolejnych partii w latach 80 XX w. W 1990 roku przeprowadzono w Singapurze modernizację 2 z 15 posiadanych VF-5. W 1993 roku miano zmodernizować dodatkowo 7 samolotów. Odkupiono również od Holandii jeden NF-5A w 1991 roku. W 2011 roku Wenezuela posiada łącznie 11 egzemplarzy F-5 jednak ich resursy są na wykończeniu. Planowane jest ich zastąpienie przez chińskie szkolno-bojowe K-8W[1].

30 października 2015 roku wenezuelski minister obrony narodowej Władimir Padrino Lopez potwierdził zamiar zakupu 12 rosyjskich myśliwców Su-30MK2 za sumę około 480 mln USD. Poprzednio podobna wolę wyraził prezydent tego kraju Nicolas Maduro po katastrofie Su-30, która wydarzyła się 17 września. Myśliwiec wystartował na przechwycenie samolotu podejrzanego o przemyt narkotyków, jednak rozbił się z nieznanych przyczyn, grzebiąc w swych szczątkach załogę. Obecnie wenezuelskie lotnictwo dysponuje 23 z 24 zakupionych w 2006 roku samolotów tego typu. Zakup kolejnych maszyn uzasadniany jest koniecznością zwiększenia bezpieczeństwa kraju w obliczu wzrostu napięcia na granicy z Kolumbią. Oba kraje toczą nieformalny konflikt[potrzebny przypis]. W lutym 2014 roku Ministerstwo Obrony Wenezueli nabyło 16 śmigłowców Enstrom 480B będą one używane do szkolenia pilotów Aviación Militar Nacional Bolivariana de Venezuela (wojsk lotniczych) i Armada Bolivariana de Venezuela (marynarki wojennej) w pierwszym przypadku dołączą do dwóch już eksploatowanych śmigłowców Enstrom 280FX[2].

Wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]
  • Su-30MKV (MK2)
    Su-30MKV (MK2)
  • F-16A Block 15OCU
    F-16A Block 15OCU
  • AT-27 Tucano
    AT-27 Tucano
  • C-130H
    C-130H
  • Airbus A319CJ
    Airbus A319CJ
  • Boeing 737-200
    Boeing 737-200
  • Mi-35M2
    Mi-35M2
  • Bell 206
    Bell 206
Samolot Producent Typ Wersja Liczba sztuk Uwagi
Samoloty myśliwskie
Su-30  Rosja myśliwiec wielozadaniowy Su-30MK2 24 Uzbrojenie: 100 R-27 Wympieł, 150 R-73, 50 Ch-29, 50 Ch-31A1, 50 Raduga Ch-59ME, 200 KAB-500/1500. Planowany zakup kolejnych 12 sztuk wersji Su-30MK2[3]
General Dynamics F-16 Fighting Falcon  Stany Zjednoczone myśliwiec wielozadaniowy A/B Block 15OCU 20 W latach 1983-85 dostarczono 24, w tym 6 B, uzbrojone w 40 ppk Python-4 oraz AIM-9.
Canadair CF-5 Freedom Fighter  Kanada samolot myśliwsko-bombowy VF-5A/B 16 od Kanady odkupiono 16 CF-5A i 4 CF-5D, od Holandii 1 NF-5A i 6 NF-5B
Samoloty szturmowe/szkolno-treningowe
Hongdu K-8 Karakorum  Chiny szkolenie zaawansowane/szturmowy K-8W 24 Część kupiono w ramach uzupełnienia stanu po maszynach straconych w wypadkach[4][5].
Embraer EMB 312 Tucano  Brazylia szkolenie podstawowe/szturmowe EMB-312 /AT-27 19 Zakupiono 31, w tym 12 AT-27.
Aermacchi SF-260  Włochy szkolenie wstępne/szturmowy SF-260EV 12
Cessna 182  Stany Zjednoczone szkolenie wstępne 182N Skylane 2
Samoloty transportowe/Powietrzne tankowce
Airbus A320  Niemcy samolot prezydenta A319CJ 1
Boeing 737  Stany Zjednoczone transport VIP 737-2N1 1
Dassault Falcon 20  Francja rozpoznawczy
VIP 		Falcon-20DC
Falcon-20F 		2
3
Dassault Falcon 50  Francja transport VIP Falcon-50EX 3
Dassault Falcon 900  Francja transport VIP Falcon-50EX 2
Boeing 707  Stany Zjednoczone latające cysterny KC-707-320C/346C 2
Fairchild C-26 Metroliner  Stany Zjednoczone walka elektroniczna C-26B EW 2
Lockheed C-130 Hercules  Stany Zjednoczone średni samolot transportowy C-130H 6
Beechcraft King Air  Stany Zjednoczone lekki samolot transportowy B200 King Air 5
Short 330  Wielka Brytania lekki samolot transportowy 2
Dornier Do 228  Niemcy użytkowy Do-228-212
Do 228NG 		2
8 		Samoloty zostały zakupione od firmy Ruag Aviation z siedzibą w Szwajcarii[6][7].
Cessna 208  Stany Zjednoczone użytkowy 208B Grand Caravan 8
Cessna 206  Stany Zjednoczone użytkowy Stationair 14
Śmigłowce
Eurocopter Super Puma  Francja transportowy AS-332B-1 6
Eurocopter Cougar  Francja transportowy/SAR/VIP AS-532AC/UL 9
Mi-17  Rosja transportowy
transport VIP 		Mi-17V-5
Mi-171 		6
2
Mi-35  Rosja szturmowy Mi-35M-2 Caribe 9 1 utracono
Enstrom 480  Stany Zjednoczone szkolny 480B b.d.
Enstrom 280  Stany Zjednoczone szkolny 280FX 2
Bezzałogowe aparaty latające
Mohajer[8]  Iran
 Wenezuela 		rozpoznawczy BSL Mohajer-2 12

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Michał Gajzler, Northrop F-5 A/B Freedom Fighter Cz. 2, str. 70, Lotnictwo 4 (2016), ISSN 1732-5323
  2. ↑ WENEZUELA KUPUJE ENSTROMY 480B
  3. ↑ Wenezuela zakupi 12 Su-30MK2 [online], dziennik zbrojny.pl, 3 listopada 2015 [dostęp 2015-11-03] (pol.).
  4. ↑ DA40 i K-8 dla Wenezueli. altair.com.pl, 13 grudnia 2013. [dostęp 2017-02-19].
  5. ↑ Carlos E. Hernández: Venezuela adapta las bombas Mk. 82 a sus aviones K-8W. infodefensa.com, 16 lutego 2017. [dostęp 2017-02-19]. (hiszp.).
  6. ↑ Maksymilian Dura, Wenezuela kupuje samoloty Dornier 228 w Szwajcarii [online], defence24.pl, 19 grudnia 2013 [zarchiwizowane z adresu 2016-04-23].
  7. ↑ Wenezuela kupiła Do-228
  8. ↑ Licencyjne Mohajer-2 w Wenezueli [online], altair.com.pl, 15 czerwca 2012 [dostęp 2012-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-19] (pol.).
Siły powietrzne na świecie
Afryka
Ameryka Południowa
Ameryka Północna
Australia i Oceania
Azja
Europa
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wenezuelskie_Siły_Powietrzne&oldid=74929556”