Talit – Wikipedia, wolna encyklopedia

Talit (hebr. ‏טַלִּית‎, talit) lub tałes (jid. ‏טלית‎, tales) – prostokątna chusta nakładana przez żydów na głowę bądź ramiona podczas modlitwy, zwykle biała z czarnymi lub granatowymi (kolor pokolenia Judy) pasami wzdłuż boków i frędzlami zwanymi cicit (cyces) w rogach chusty. Niekiedy pobożni żydzi noszą pod ubraniem także mniejszy, codzienny talit katan.

Do najważniejszych elementów talitu należą cicit, czyli frędzle – których noszenie nakazuje żydom Tora w Księdze Liczb (Bemidbar) 15,37–41. Najważniejszy jest jeden z frędzli (najdłuższy) w jednym z rogów, na którym wiąże się supełki. Tałes może też być wyposażony w atarę (koronę) – pas o długości około 1 m i szerokości od 6 do 12 cm, często ozdobnie haftowany.

Zobacz multimedia związane z tematem: Talit

Zobacz hasła talit i tałes w Wikisłowniku

• Biblia w tradycji i religii żydowskiej. Salezjańskie duszpasterstwo akademickie "Przystań". [dostęp 2013-06-28].