Talit – Wikipedia, wolna encyklopedia

Talit (hebr. ‏טַלִּית‎, talit) lub tałes (jid. ‏טלית‎, tales) – prostokątna chusta (szal modlitewny) nakładana przez żydów na głowę bądź ramiona podczas modlitwy.

Tałes wykonany jest zwykle z białego materiału (wełny, bawełny lub jedwabiu), ozdabiany jest poprzecznymi pasami w kolorze niebieskim lub czarnym. Pasy te tworzone są na pamiątkę barwienia w czasach biblijnych cycit (cyces) na kolor niebiesko-fioletowy. Cicit są najważniejszym elementem tałesu. Wiązanie frędzli na końcu szat nakazuje żydom Tora w Księdze Liczb (Bemidbar) 15,37–41^[1]. Na górną krawędź tałesu naszywa się także atarę (koronę)^[1].

Żydzi ortodoksyjni noszą pod ubraniem także mniejszy, codzienny talit katan^[1].

Symbolika tałesu posłużyła jako inspiracja dla współczesnej flagi Izraela^[1].

Zobacz multimedia związane z tematem: Talit

Zobacz hasła talit i tałes w Wikisłowniku

• Biblia w tradycji i religii żydowskiej. Salezjańskie duszpasterstwo akademickie "Przystań". [dostęp 2013-06-28].