Ъ – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ъ

Informacje podstawowe
Majuskuła	Ъ
Minuskuła	ъ
Podstawowe pismo	cyrylica
Multimedia w Wikimedia Commons
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Ъ, Ъъ (jer, jor, twardy znak) – podstawowa litera cyrylicy, używana dzisiaj:

• w rosyjskim – do oznaczenia, że spółgłoskę i samogłoskę jotowaną wymawia się oddzielnie (w językach białoruskim i ukraińskim zastępowana jest przez apostrof);
• w języku bułgarskim – dla oddania dźwięku [ə];
• w języku tadżyckim i cyrylicy uzbeckiej jako hamza, reprezentując zwarcie krtaniowe;
• w innych językach mniejszościowych w Rosji;

Pierwotnie (w języku staro-cerkiewno-słowiańskim) oznaczał jer twardy, czyli głoskę wymawianą jak ŭ (bardzo krótkie u), często występujące na końcu wyrazów starosłowiańskich (jako kontynuacja końcówki praindoeuropejskiej; por. łacińskie -us, sanskryckie -as czy starogreckie -os). Wskutek tego (na zasadzie analogii) w późniejszych wiekach stosowany był we wszystkich językach wykorzystujących cyrylicę (np. w języku rosyjskim do reformy z 1917/1918 roku, a w języku serbskim do reformy Vuka Karadžicia) także na końcu wszystkich wyrazów kończących się na spółgłoskę (jako znak kończący słowo).

• prawo sylaby otwartej
• Ь
• Ы
• Ҍ