Batalion ON „Tarnopol” – Wikipedia, wolna encyklopedia

Batalion ON „Tarnopol”
Tarnopolski batalion ON
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Tarnopol

Formacja

Obrona Narodowa

Rodzaj wojsk

piechota

Skład

typ I

Tarnopolska Półbrygada ON
Lwowska Brygada ON
Obrona Narodowa w 1939

Tarnopolski Batalion Obrony Narodowej (batalion ON „Tarnopol”) – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.

Batalion sformowany został wiosną 1939, w garnizonie Tarnopol, w składzie Lwowskiej Brygady ON, na podstawie etatu batalionu ON typ I.

Jednostką administracyjną i mobilizującą dla Tarnopolskiego Batalionu ON był 54 pułk piechoty Strzelców Kresowych w Tarnopolu.

Według autorów „Polskich Sił Zbrojnych” oraz Stanisława Truszkowskiego w mobilizacji powszechnej na terenie OK VI utworzono Dowództwo Tarnopolskiej Półbrygady ON, któremu podporządkowane zostały bataliony ON: Sokalski, Tarnopolski i Złoczowski.

Obsada personalna

  • dowódca –
  • dowódca 1 kompanii ON –
  • dowódca 2 kompanii ON –
  • dowódca 3 kompanii ON –

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kazimierz Pindel, Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234.
  • Polskie Siły Zbrojne w II wojnie światowej, tom I, Kampania wrześniowa 1939, cz. 1, Polityczne i wojskowe położenie Polski przed wojną, Londyn 1961.
  • Stanisław Truszkowski, Z dziejów formacji Obrony Narodowej w siłach zbrojnych II Rzeczypospolitej, Wojskowy Przegląd Historyczny, nr 3/4 z 1969 i nr 1 z 1970.