Batalion ON „Tarnopol” – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1939 |
Rozformowanie | 1939 |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Formacja | |
Rodzaj wojsk | |
Skład |
Tarnopolski Batalion Obrony Narodowej (batalion ON „Tarnopol”) – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Batalion sformowany został wiosną 1939, w garnizonie Tarnopol, w składzie Lwowskiej Brygady ON, na podstawie etatu batalionu ON typ I.
Jednostką administracyjną i mobilizującą dla Tarnopolskiego Batalionu ON był 54 pułk piechoty Strzelców Kresowych w Tarnopolu.
Według autorów „Polskich Sił Zbrojnych” oraz Stanisława Truszkowskiego w mobilizacji powszechnej na terenie OK VI utworzono Dowództwo Tarnopolskiej Półbrygady ON, któremu podporządkowane zostały bataliony ON: Sokalski, Tarnopolski i Złoczowski.
Obsada personalna
- dowódca –
- dowódca 1 kompanii ON –
- dowódca 2 kompanii ON –
- dowódca 3 kompanii ON –
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kazimierz Pindel , Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234 .
- Polskie Siły Zbrojne w II wojnie światowej, tom I, Kampania wrześniowa 1939, cz. 1, Polityczne i wojskowe położenie Polski przed wojną, Londyn 1961.
- Stanisław Truszkowski, Z dziejów formacji Obrony Narodowej w siłach zbrojnych II Rzeczypospolitej, Wojskowy Przegląd Historyczny, nr 3/4 z 1969 i nr 1 z 1970.