Besson MB.411 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Model samolotu Besson | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | Marcel Besson et Compagnie |
Typ | wodnosamolot obserwacyjny |
Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji mieszanej, podwozie pływakowe – stałe |
Załoga | 2 |
Historia | |
Data oblotu | |
Lata produkcji | |
Wycofanie ze służby | |
Dane techniczne | |
Napęd | 1 silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy Salmson 9Nd |
Moc | 177 KM (130 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 12,00 m |
Długość | 8,25 m |
Wysokość | 2,85 m |
Powierzchnia nośna | 22,00 m² |
Masa | |
Własna | 690 kg |
Startowa | 1 020 kg (normalna) |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 185 km/h |
Prędkość przelotowa | 130 km/h |
Prędkość wznoszenia | 3,1 m/s |
Pułap | 2 800 m (normalny) |
Zasięg | 345 km (normalny) |
Długotrwałość lotu | 2 godz. 40 min. |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
nie posiadał | |
Użytkownicy | |
Francja |
Besson MB.411 (nieoficjalna nazwa Pétrel - pol. fulmar) – francuski wodnosamolot obserwacyjny z okresu II wojny światowej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pod koniec lat dwudziestych we Francji zaczęto rozważać budowę samolotu, który mógłby być przystosowany do transportu okrętem podwodnym. Wtedy to powstał pierwszy francuski samolot tego typu Besson MB.35. Jednak z uwagi na brak odpowiednio dużych okrętów podwodnych, zbudowany został tylko prototyp.
W 1932 roku dowództwo francuskiej Marynarki Wojennej w związku z budową okrętu podwodnego „Surcouf” zwróciło się do wytwórni Marcel Besson et Compagnie o opracowanie wodnosamolotu przystosowanego do transportu tym okrętem. Zgodnie z założeniami samolot ten po złożeniu musiał się zmieścić w cylindrycznym hangarze o średnicy 2 m i długości 7m umieszczonym za kioskiem okrętu podwodnego. Powstał wtedy wodnosamolot oznaczony jako MB.410, którego konstrukcję oparto o wcześniejszy samolot Besson MB.35. Był to samolot jednomiejscowy, o konstrukcji drewnianej, wyposażony w silnik gwiazdowy Salmson 9Nc o mocy 130 KM (96 kW). Samolot ten w 1933 roku rozbił się w czasie prób.
W związku z tym dowództwo marynarki zamówiło kolejny prototyp, lecz z uwagi na bankructwo wytwórni Marcel Besson et Compagnie, prace nad tym samolotem kontynuowano w wytwórni Les Ateliers de Constructions du Nord de la France et Les Mureaux (ANF-Les Mureaux). Prototyp ten oznaczony jako MB.411 miał już konstrukcję mieszaną oraz otrzymał mocniejszy silnik Salmson 9Nd o mocy 130 KM. Wodnosamolot ten został oblatany w czerwcu 1935 roku. Następnie został poddany próbom na okręcie podwodnym, które trwały 1936 roku. Wrócił ponownie do wytwórni, gdzie wykonano szereg przeróbek, a najważniejszą z nich było dodanie drugiej kabiny. Próby poprawionego samolotu ostatecznie zakończono w lipcu 1937 roku. Już wcześniej zamówiono drugi samolot tego typu. Później prac nad nim nie kontynuowano. Ostatecznie zbudowano jeden samolot MB.410 i dwa MB.411.
Użycie w lotnictwie
[edytuj | edytuj kod]Wodnosamolot MB.411 w 1937 roku został zaokrętowany na okręt podwodny „Surcouf”. W chwili wybuchu wojny znajdował się na pokładzie okrętu. W dniu 18 czerwca 1940 roku okręt uciekł przed Niemcami z portu Brest do Plymouth w Anglii, z wodnosamolotem o numerze bocznym HS 73 i nazwie własnej Petrel na pokładzie[1]. Samolot został tam zdjęty z okrętu i od tego momentu operował z tego portu, wykonując kilka lotów zwiadowczych. W grudniu 1940 roku był ponownie używany z okrętu podwodnego, w okresie osiągania przez niego gotowości bojowej[2]. Pod koniec kwietnia 1941 roku wodnosamolot został jednak uszkodzony w czasie nalotu na bazę morską Plymouth i więcej nie wykonywał zadań bojowych[2]. Jego dalsze losy są nieznane[1].
Drugi samolot MB.411 pozostał na terenie Francji i dalsze jego losy nie są znane[1].
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Wodnosamolot Besson MB.411 był dolnopłatem o konstrukcji mieszanej. Płaty drewniane, konstrukcja kadłuba kratownicowa z rur stalowych, kryty płótnem. Dwie kabiny odkryte. Usterzenie klasyczne. Podwozie składało się z jednego centralnego jednoredanowego pływaka i dwóch bezredanowych pływaków stabilizujących pod skrzydłami.
Napęd samolotu stanowiły w 1 silnik gwiazdowy z osłonami w postaci pierścieni NACA, napędzający dwułopatowe śmigło.
Samolot miał składane skrzydła i usterzenie poziome. Transportowany w stanie złożonym. Czas złożenia i zmontowania samolotu na pokładzie okrętu podwodnego wynosił około 4 min. Po złożeniu samolot był opuszczony na wodę przy pomocy dźwigu i startował z powierzchni wody. Po wodowaniu był wciągany na pokład przy pomocy dźwigu i po rozmontowaniu umieszczony w hangarze okrętu.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Holicki 2015 ↓, s. 23.
- ↑ a b Holicki 2015 ↓, s. 27.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Chris Chant: Samoloty II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2000. ISBN 83-11-09053-X.
- J. Ś.. Lamus 1939-1945: Wodnosamolot Besson MB-411. „Skrzydlata Polska”. 37 (1986). s. 11. Warszawa. ISSN 0137-866X.
- Wojciech Holicki. Dziwoląg Marine Nationale. Surcouf. „Morze, Statki i Okręty”. Wydanie specjalne 2/2015, 2015. Warszawa: Magnum X.