Gourdou-Leseurre GL-810 HY – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gourdou-Leseurre GL-810 HY

Start samolotu Gourdou-Leseurre GL-812 HY z krążownika „Tourville”
Dane podstawowe
Państwo	Francja
Producent	Gourdou-Leseurre
Konstruktor	Charles Gourdou, Jean Leseurre
Typ	wodnosamolot pływakowy
Konstrukcja	dolnopłat o konstrukcji mieszanej
Załoga	3
Historia
Data oblotu	1926
Lata produkcji	1926–1934
Dane techniczne
Napęd	silnik gwiazdowy Gnome et Rhône 9Ady
Moc	420 KM (309 kW)
Wymiary
Rozpiętość	16 m
Długość	10,49 m
Wysokość	3,56 m
Powierzchnia nośna	41 m²
Masa
Własna	1670 kg
Startowa	2290 kg
Osiągi
Prędkość maks.	195 km/h
Prędkość przelotowa	160 km/h
Pułap	5800 m
Zasięg	560 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy Vickers kal. 7,7 mm 2 karabiny maszynowe Lewis kal. 7,7 mm (podwójnie sprzężone) 150 kg bomb
Użytkownicy
Francja
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Gourdou-Leseurre GL-810 HY – francuski wodnosamolot pływakowy z okresu międzywojennego, używany także w czasie II wojny światowej.

W 1926 roku we francuskiej wytwórni lotniczej Gourdou-Leseurre rozpoczęto pracę nad rozpoznawczym wodnosamolotem pływakowym. Prototyp samolotu oznaczony jako L-2 został oblatany latem 1926 roku. Pokazano go dowództwu francuskiej Marynarki Wojennej, która zgłosiła zapotrzebowanie na taki samolot, lecz chciała aby był on trzymiejscowy. Dlatego też opracowano kolejną wersję oznaczoną jako L-3 i wyprodukowano zgodnie z zamówieniem 6 samolotów tego typu. Po testach przeprowadzonych w wytwórni i przez pilotów Marynarki Wojennej został on zaaprobowany.

Zamówiono wtedy serię 24 samolotów oznaczonych jako GL-810 HY, były one identyczne jako wersja L-3. Pierwszy samolot tej serii został oblatany 23 września 1930 roku^[1][2].

Następnie zamówiono kolejną jego wersję oznaczoną jako GL-811 HY, która została przystosowana do bazowania także na lądzie oraz w bazach przybrzeżnych, miała składane skrzydła. Wyprodukowano 20 samolotów tej wersji^[3][4] Pierwszy z tych samolotów oblatano w dniu 10 marca 1932 roku.

Kolejną wersja był samolot oznaczony jako GL-812 HY, który różnił się od wcześniejszej wersji tym, że posiadał konstrukcję całkowicie metalową. Pierwszy z samolotów z tej serii oblatano w dniu 29 listopada 1934 roku. Zbudowano 29 samolotów tej serii^[5][6].

Zbudowano jeszcze wersję oznaczona jako GL-813 HY, pierwszy samolot tej serii został oblatany 22 października 1933 roku. Zbudowano 14 samolotów tej wersji^[7][8].

Seryjna produkcja samolotu wszystkich wersji trwała od 1928 do 1935 roku i ostatecznie wyprodukowano 93 samoloty^[9].

Wodnosamoloty GL-810 HY wprowadzono do lotnictwa marynarki w 1931 roku, jako pierwsza otrzymała je eskadra 7S2, która stacjonowała na francuskim tendrze lotniczym „Commandant Teste”. Później po jednym tego typu samolocie otrzymały lekkie krążowniki typu La Galissonnière, a po dwa pancerniki „Dunkerque” i „Strasbourg”.

Już od połowy lat trzydziestych zaczęto wycofywać samoloty tego typu z jednostek liniowych, przenosząc je do jednostek pomocniczych z uwagi, że nie spełniały one już warunków dla tego typu samolotów. W 1935 roku sześć takich samolotów przebudowano na samoloty łączności radiowej, a w 1937 roku kilka z nich przebudowano na samoloty do holowania celów powietrznych.

Na początku II wojny światowej wszystkie samoloty tego typu stacjonujące dotychczas na okrętach zostały z nich wycofane i przekazane do eskadr brzegowych. Służyły one w następujących eskadrach liniowych: 1S2 (Cherbourg), 2S1 i 2S4 (Lanvéoc), 3S1 (Hyères), 3S3 (Berre); eskadrach szkolnych: 3S5 (Hyères), 3S6 (Saint-Mandrier-sur-Mer) oraz w eskadrze 8S2 na Martynice.

Samoloty znajdujące się we Francji zostały w 1940 roku zniszczone lub przejęte przez Niemców. Natomiast trzy samoloty znajdujące się na Martynice służyły do lata 1943 roku, kiedy zostały skasowane z uwagi na zużycie.

Wodnosamolot pływakowy Gourdou-Leseurre GL-810 HY był dolnopłatem o konstrukcji mieszanej, kadłub miał konstrukcję metalową, natomiast skrzydła drewnianą. Wersja GL-812 HY i GL-813 HY miały już konstrukcje całkowicie metalową. Kadłub mieścił kabinę dla trzech członków załogi: pilota, nawigatora-obserwatora i strzelca pokładowego. Napęd stanowił 9-cylindrowy silnik gwiazdowy napędzający śmigło ciągnące. Podwozie stanowiły dwa pływaki umieszczone pod płatami.

Uzbrojenie stanowił 1 karabin maszynowy Vickers kal. 7,7 mm, stały, zsynchronizowany ze śmigłem i obsługiwany przez pilota oraz 2 sprzężone karabiny maszynowe Lewis kal. 7,7 mm, ruchome – obsługiwane przez strzelca pokładowego. Samolot mógł przenosić 2 bomby o wadze 75 kg każda na zaczepach pod skrzydłami.

• Андрей И. Харук: Все гидросамолеты Второй Мировой. Иллюстрированная цветная энциклопедия. Яуза, Эксмо, 2014, s. 235-236. ISBN 978-5-699-68140-2. (ros.).