Bitwa nad Mrogą – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bitwa nad Mrogą
	II wojna światowa, kampania wrześniowa
Czas	10 września 1939
Miejsce	okolice Głowna
Terytorium	II Rzeczpospolita
Przyczyna	część bitwy nad Bzurą
Wynik	zwycięstwo Polaków
Strony konfliktu
Polska	III Rzesza
Dowódcy
nieznany	nieznany
Siły
30 ułanów z 4. szwadronu 17. Pułku Ułanów Wielkopolskich	6 czołgów i nieznana liczba piechoty
Straty
	wszystkie czołgi,; kilku zabitych,; reszta w niewoli
	Położenie na mapie Polski w 1939 miejsce bitwy
	51°57′51″N 19°42′42″E/51,964167 19,711667

Bitwa nad Mrogą – starcie pomiędzy polskimi kawalerzystami a niemieckim oddziałem pancernym w pobliżu Głowna 10 września 1939 r. Był to epizod toczącej się bitwy nad Bzurą. Walka ta stała się też przyczyną powstania mitu o polskich ułanach szarżujących na niemieckie czołgi.

Przebieg

Po południu 10 września, po bitwie pod Walewicami, generał Roman Abraham otrzymał informacje o rozlokowaniu się nad rzeką Mrogą pomiędzy Głownem a Bielawami niemieckiego oddziału pancernego. Siły nieprzyjaciela stanowiło 6 czołgów i nieznana liczba piechoty, będącej osłoną dla czołgów. Generał Abraham zdecydował się na uderzenie z zaskoczenia. W tym celu z okolicy Walewic wyruszył oddział ochotników w sile 30 ludzi z 4. szwadronu 17. pułku Ułanów Wielkopolskich. Aby zwiększyć swoje szanse, ochotnicy wzięli ze sobą dwie rusznice przeciwpancerne, granaty i ręczny karabin maszynowy.

Wieczorem ułani wyłonili się z zarośli i uderzyli na całkowicie zaskoczonych Niemców. Granaty w czasie pierwszej szarży sprawdziły się przeciwko czołgom, które szybko spłonęły. W drugiej szarży zlikwidowano próbujących stawiać opór żołnierzy, a resztę wzięto do niewoli. Akcja zakończyła się pełnym sukcesem i bez strat własnych. Było to o tyle ważne, że pod Walewicami Polacy ponieśli poważne straty.

Sukces podniósł morale żołnierzy, ale samo starcie było zbyt małe, aby w istotny sposób wpłynąć na wynik całej bitwy nad Bzurą. Propagandowo epizod ten wykorzystywali Niemcy i Sowieci, aby w swojej propagandzie przedstawiać Polaków jako szaleńców atakujących szablami nacierające czołgi wroga.

Linki zewnętrzne

Jerzy Mirosław Płachecki: Szarża na czołgi. Histmag.org. [dostęp 2019-01-13]. (pol.).