Byłe wschodnie tereny Rzeszy Niemieckiej – Wikipedia, wolna encyklopedia

Byłe tereny wschodnie Rzeszy Niemieckiej (niem. Ostgebiete des Deutschen Reiches) – określenie terenów położonych na wschód od granicy na Odrze i Nysie, które przed 31 grudnia 1937 należały do III Rzeszy, a po zakończeniu II wojny światowej w 1945 stały się częścią Polski i ZSRR (obecnie Rosji).

W Polsce obszary te zostały określone po wojnie jako Ziemie Odzyskane (niem. Wiedergewonnene Gebiete), a także jako „Ziemie Zachodnie i Północne”.

Do byłych niemieckich terenów wschodnich zaliczane są czasami także tereny, które Niemcy utraciły po I wojnie światowej na mocy postanowień traktatu wersalskiego. Chodzi tutaj o tereny Prowincji Poznańskiej i Prus Zachodnich, które aż do politycznego podziału w XVIII wieku należały do Polski albo jej podlegały, razem z odseparowanym Wolnym Miastem Gdańskiem oraz z częścią Górnego Śląska, a także o okręg Kłajpedy, przyłączony do Litwy.

Zobacz też

Bibliografia

Gerard Labuda: Wschodnia ekspansja Niemiec w Europie Środkowej. Instytut Zachodni, 1963
Manfred Raether: Polens deutsche Vergangenheit. Schöneck, 2004, ISBN 3-00-012451-9.
Jan M. Piskorski, Jörg. Hackmann, Rudolf Jaworski: Deutsche Ostforschung und polnische Westforschung im Spannungsfeld von Wissenschaft und Politik: Disziplinen im Vergleich. Osnabrück: Fibre, 2002. ISBN 978-3-929759-58-7.
Corinna R. Unger: Ostforschung in Westdeutschland. Stuttgart: Steiner, 2007. ISBN 978-3-515-09026-1.