Ford Zephyr – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ford Zephyrsamochód osobowy klasy średniej, a następnie klasy wyższej produkowany przez brytyjski oddział koncernu Ford Motor Company (Ford of Britain) w latach 1950–1972.

Pierwsza generacja

[edytuj | edytuj kod]
Ford Zephyr I
Ford Zodiac I
Ilustracja
Ford Zephyr I
Producent

Ford

Zaprezentowany

Sierpień 1950

Okres produkcji

1950 – 1956

Miejsce produkcji

Wielka Brytania Dagenham
Irlandia Cork
Australia Melbourne
Nowa Zelandia Wellington
Południowa Afryka Port Elizabeth
Rodezja Salisbury

Poprzednik

Ford Pilot

Następca

Ford Zephyr II
Ford Zodiac II

Dane techniczne
Segment

D

Typy nadwozia

4-drzwiowy sedan
5-drzwiowe kombi
2-drzwiowy kabriolet

Skrzynia biegów

3-biegowa manualna
3-biegowa automatyczna

Napęd

tylny

Długość

4369 mm

Szerokość

1626 mm

Wysokość

1524 mm

Rozstaw osi

2642 mm

Masa własna

1118 kg

Liczba miejsc

4

Dane dodatkowe
Pokrewne

Ford Consul

Ford Zephyr I - tył
Ford Zodiac I

Ford Zephyr I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1950 roku.

W 1950 roku brytyjski oddział Forda przedstawił, topowy model Zephyr, który oparty został na tańszym i pozycjonowanym w ofercie niżej sedanie Consul. Pierwsza generacja modelu była pojazdem klasy średniej, wyróżniając się obłą, zaokrągloną sylwetką przyozdobioną licznymi chromownaymi akcentami[1]. Charakterystycznym elementem było zabudowane tylne nadkole, a także zwężana ku tyłowi sylwetka nadwozia[2].

Zodiac

[edytuj | edytuj kod]

W 1954 roku Ford poszerzył swoją ofertę modelową o jeszcze bogatszy wariant modelu Zephyr, który otrzymał nazwę Ford Zodiac. Odróżniała się ona dwukolorowym malowaniem nadwozia, innym wzorem atrapy chłodnicy i większą liczbą chromowanych akcentów[3].

Silnik

[edytuj | edytuj kod]
  • L6 2.2l OHV


Druga generacja

[edytuj | edytuj kod]
Ford Zephyr II
Ford Zodiac II
Ilustracja
Ford Zephyr II
Producent

Ford

Zaprezentowany

Sierpień 1950

Okres produkcji

1956 – 1962

Miejsce produkcji

Wielka Brytania Dagenham
Irlandia Cork
Australia Melbourne
Nowa Zelandia Wellington
Południowa Afryka Port Elizabeth
Rodezja Salisbury

Poprzednik

Ford Zephyr I
Ford Zodiac I

Następca

Ford Zephyr III
Ford Zodiac III

Dane techniczne
Segment

E

Typy nadwozia

4-drzwiowy sedan
5-drzwiowe kombi
2-drzwiowy kabriolet
2-drzwiowy pickup

Skrzynia biegów

3-biegowa manualna
3-biegowa automatyczna

Napęd

tylny

Długość

4534 mm

Szerokość

1702 mm

Rozstaw osi

2718 mm

Masa własna

1168 kg

Liczba miejsc

4

Dane dodatkowe
Pokrewne

Ford Consul

Ford Zephyr II - tył
Ford Zodiac II

Ford Zephyr II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1956 roku.

Druga generacja Zephyra przeszła istotne modyfikacje w stosunku do poprzednika, stając się znacznie większym samochodem klasy wyższej[4]. Topowa limuzyna Forda zyskała szersze oraz dłuższe, smuklejsze nadwozie, a także wyraźniej zaznaczone reflektory i większą, chromowaną atrapę chłodnicy. Kabina pasażerska razem z przedziałem bagażowym stała się pojemniejsza. Opcja dwukolorwego nadwozia obejmowała teraz także podstawowy wariant Zephyr[5].

Zodiac

[edytuj | edytuj kod]

Podobnie jak w przypadku poprzednika, także i oferta drugiej generacji Zephyra została poszerzona o luksusowy, topowy model Zodiac[6]. Charakteryzował się bogatszym wyposażeniem, a także większą liczbą chromowanych ozdobników, które zdobiły nie tylko pas przedni, ale i tylną część nadwozia[7].

Silnik

[edytuj | edytuj kod]
  • L6 2.5l OHV


Trzecia generacja

[edytuj | edytuj kod]
Ford Zephyr III
Ford Zodiac III
Ilustracja
Ford Zephyr III
Producent

Ford

Zaprezentowany

Kwiecień 1962

Okres produkcji

1962 – 1966

Miejsce produkcji

Wielka Brytania Dagenham
Irlandia Cork
Australia Melbourne
Nowa Zelandia Wellington
Południowa Afryka Port Elizabeth
Rodezja Salisbury

Poprzednik

Ford Zephyr II
Ford Zodiac II

Następca

Ford Zephyr IV
Ford Zodiac IV

Dane techniczne
Segment

E

Typy nadwozia

4-drzwiowy sedan
5-drzwiowe kombi

Skrzynia biegów

3-biegowa manualna
3-biegowa automatyczna

Napęd

tylny

Długość

4591 mm

Szerokość

1759 mm

Wysokość

1454-1467 mm

Rozstaw osi

2718 mm

Masa własna

1168-1321 kg

Liczba miejsc

4

Ford Zephyr III - tył
Ford Zephyr III 6
Ford Zodiac III

Ford Zephyr III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1962 roku.

Trzecia odsłona Forda Zephyra powstała w zupełnie nowym kierunku stylistycznym, porzucając zaokrąglone kształty nadwozia[8]. Samochód zyskał bardziej kanciaste proporcje, z wyraźniej zaznaczoną linią nadkoli, drzwi oraz błotników. Przód zdobiły okrągłe reflektory i duża, chromowana atrapa chłodnicy, z kolei tył zdobiły podłużne, wąskie tylne lampy umieszczone pionowo z delikatnym odchyleniem na zewnętrzne strony[9].

Równolegle z trzecią, podstawową odsłoną Zephyra, ofertę poszerzyła także droższa odmiana Zephyr 6, która charakteryzowała się innym wyglądem pasa przedniego. Pojawiła się tutaj dwuczęściowa atrapa chłodnicy dzielona w połowie poprzeczką w kolorze malowania nadwozia[10].

Zodiac

[edytuj | edytuj kod]

Topowym modelem w ofercie Forda ponownie stała się luksusowa odmiana Zodiac. Charakteryzowała się ona bogatszym wyposażeniem, a także innym wyglądem zewnętrznym. Z przodu pojawiła się dodatkowa para reflektorów, a nadwozie zdobiło więcej chromowanych ozdobników[11].

Silnik

[edytuj | edytuj kod]
  • L4 1.7l OHV


Czwarta generacja

[edytuj | edytuj kod]
Ford Zephyr IV
Ford Zodiac IV
Ford Executive
Ilustracja
Ford Zephyr IV
Producent

Ford

Zaprezentowany

Październik 1966

Okres produkcji

1966 – 1972

Miejsce produkcji

Wielka Brytania Dagenham
Irlandia Cork
Australia Melbourne
Nowa Zelandia Wellington
Południowa Afryka Port Elizabeth
Rodezja Salisbury

Poprzednik

Ford Zephyr III
Ford Zodiac III

Następca

Ford Consul
Ford Granada
Ford Falcon

Dane techniczne
Segment

E

Typy nadwozia

4-drzwiowy sedan
5-drzwiowe kombi

Skrzynia biegów

4-biegowa manualna
3-biegowa automatyczna

Napęd

tylny

Długość

4699 mm

Szerokość

1810 mm

Wysokość

1486 mm

Rozstaw osi

2921 mm

Masa własna

1232-1308 kg

Liczba miejsc

4

Ford Zephyr IV - tył
Ford Zodiac IV
Ford Zodiac IV - tył
Ford Executive

Ford Zephyr IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1966 roku.

Czwarta i ostatnia generacja Forda Zephyra powstała jako zupełnie nowa konstrukcja, w dalszym stopniu zmierzając w stronę kanciastych proporcji nadwozia[12]. Nadwozie zyskało smuklejsze proporcje, z wyraźnymi przetłoczeniami i lusterkami bocznymi umieszczonymi na krawędziach przednich błotników. Z przodu pojawiła się węższa atrapa chłodnicy przedzielona w połowie chromowaną poprzeczką, a mniejsze, okrągłe reflektory zdobiły okalające je kierunkowskazy z zaokrąglonymi krawędziami. Tył zdobiły z kolei wąskie, prostokątne reflektory[13].

Zodiac

[edytuj | edytuj kod]

Jedną z dwóch luksusowych odmian opartych na Fordzie Zephyrze czwartej generacji ponownie był odel Zodiac, który poza bogatszym wyposażeniem tym razem otrzymał rozleglejsze zmiany wizualne. Zdobione większą liczbą chromowanych ozdobników nadwozie otrzymało z przodu dwie pary okrągłych reflektorów, a także większą, chromowaną atrapę chłodnicy i biegnący przez całą szerokość tyłu pas oświetlenia[14].

Executive

[edytuj | edytuj kod]

Nowością w gamie ostatniej generacji Forda Zephyra była jeszcze droższa odmiana Ford Executive, która plasowała się powyżej modelu Zodiac z najdłuższą listą wyposażenia dodatkowego. Otrzymała ona inny wzór felg, więcej chromowanych ozdobników i dodatkowe oświetlenie na zderzaku[15].

Koniec produkcji i następca

[edytuj | edytuj kod]

Trwająca 6 lat produkcja Forda Zephyra zakończyła się we wszystkich krajach, gdzie go wytwarzano, w 1972 roku[16]. Następcą na rynku europejskim i południowoafrykańskim stał się model Granada, z kolei w Australii i Nowej Zelandii - trzecia generacja modelu Falcon.

Silniki

[edytuj | edytuj kod]
  • V4 2.0l
  • V6 2.5l


Zephyr w popkulturze

[edytuj | edytuj kod]
Ford Zephyr II w Kapsztadzie

Ford Zephyr odegrał kluczową rolę w kształtowaniu się kontrkultury Zef wśród białej społeczności w Republice Południowej Afryki, od którego zaczerpnęła ona swoją nazwę[17].

Zephyr, który przez wszystkie 22 lata był lokalnie wytwarzany w RPA, zdobył tam dużą popularność. W subkulturze właścicieli tego modelu utarło się określenie zef, którzy nazywali tak siebie w związku z posiadanym samochodem[18].


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 1952 Ford Zephyr - Classic Car Price Guide. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
  2. Ford Zephyr Mk1: Buying guide and review (1950-1956). [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
  3. 1954 Zephyr Zodiac Mk1. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
  4. 1957 Ford Zephyr - Classic Car Price Guide. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
  5. 1957 - '61 Ford Consul/Zephyr/Zodiac. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
  6. 1957 Ford Zodiac - Classic Car Price Guide. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
  7. Lot 121 - 1957 Ford Zodiac Mk. II. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
  8. Ford Zephyr/Zodiac MK III [online], The Independent [dostęp 2020-04-11] (ang.).
  9. 1963 Ford Zephyr - Classic Car Price Guide. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
  10. 1964 Ford (U.K.) Zephyr Mk III 6 Saloon. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
  11. Lot 210 - 1964 12918 Zodiac Mk.III. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
  12. History of the Ford Zephyr. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
  13. The History of the Ford Zephyr, Zodiac and Consul cars:. [dostęp 2020-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-24)]. (ang.).
  14. FORD Zodiac 1966–1972. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
  15. 1967 Ford Zodiac Executive mk4. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
  16. Zephyr: The last of the big British Fords [online], The Independent [dostęp 2020-04-11] (ang.).
  17. Representation of the Zef Culture by Die Antwoord. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
  18. The Dummies guide to Zef. [dostęp 2020-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-08)]. (ang.).