Granat-4 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Granat-4
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Rosja

Producent

Iżewskie Systemy Bezzałogowe

Typ

bezzałogowy statek powietrzny

Konstrukcja

kompozytowa

Załoga

0

Dane techniczne
Napęd

silnik tłokowy GSP-135

Wymiary
Rozpiętość

3,2 m

Długość

2,6 m

Szerokość kadłuba

0,4 m

Masa
Użyteczna

3 kg

Startowa

30 kg

Zapas paliwa

15,2 l

Osiągi
Prędkość maks.

140 km/h

Prędkość przelotowa

90 km/h

Pułap

4000 m

Zasięg

100 km

Długotrwałość lotu

6 h

Dane operacyjne
Użytkownicy
 Rosja

Granat-4 (ros. Гранат-4) – rosyjski dron przeznaczony do prowadzenia rozpoznania i walki elektronicznej, wykorzystywany przez Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej.

Granat-4 jest konstrukcją opartą na wcześniej opracowanym przez firmę JSC Aerokon (ros. АО Аэрокон) dronie Rubież-20 (ros. Рубеж-20). Jest produkowany w zakładach Iżewskie Systemy Bezzałogowe (ros. ООО „Ижевские беспилотные системы”) w Iżewsku. Jest przeznaczony do prowadzenia obserwacji powierzchni ziemi, obiektów, autostrad, siły żywej oraz sprzętu w czasie zbliżonym do rzeczywistego oraz rozpoznania radiowego, identyfikacji źródeł promieniowania w zakresie radiowym, zagłuszania i tłumienia sprzętu elektronicznego. W 2015 r. został wprowadzony na wyposażenie jednostek Centralnego Okręgu Wojskowego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej[1]. W grudniu 2018 r. został wykorzystany w rejonie Tambowa, podczas manewrów jednostek wojskowych Zachodniego Okręgu Wojskowego SZ FR[2]. W tym samym czasie dron został wykorzystany podczas manewrów Centralnego Okręgu Wojskowego pod Nowosibirskiem[3].

Dron został zaprezentowany na Międzynarodowym Forum Wojskowo-Technicznym „ARMIA-2019”. Jewgenij Zajcew, zastępca dyrektora ds. rozwoju firmy Iżmasz, oświadczył, że Granat-4 jest dostarczany Siłom Zbrojnym FR. Ponadto zakupem konstrukcji są zainteresowane kraje azjatyckie i afrykańskie[4].

Przenosi wyposażenie rejestrujące służące prowadzeniu działalności w zakresie światła widzialnego, podczerwieni oraz rozpoznania radioelektronicznego. Może być również wykorzystany jako latająca stacja retranslacyjna[5]. Dron pracuje jako część składowa kompleksu, w skład którego wchodzi naziemne stanowisko kontroli, dwa drony, komplet wymiennych modułów zasilania i kompleks transportowo-startowy na bazie pojazdu KamAZ[6]. Przygotowanie do startu zajmuje 20 minut, dron jest obsługiwany przez czterech żołnierzy. Jest napędzany przez silnik tłokowy o średnim zużyciu paliwa wynoszącym 0,4 l/h, może pracować w temperaturach do –30 °C do +40 °C. Start odbywa się z wykorzystaniem katapulty, lądowanie z wykorzystaniem spadochronu[4].

Użycie bojowe

[edytuj | edytuj kod]

Federacja Rosyjska przekazała bliżej niesprecyzowaną ilość egzemplarzy drona dostosowanego do pracy z systemami walki elektronicznej RB-341V Lejer-3 oraz wsparcia artyleryjskiego Nawodczik-2 siłom separatystycznej Donieckiej Republiki Ludowej. W listopadzie 2014 r. Granat-4 został zestrzelony przez Siły Zbrojne Ukrainy w pobliżu miasta Szczastia w obwodzie ługańskim. W połowie stycznia 2015 r. pojawiły się zdjęcia kolejnego egzemplarza drona zestrzelonego nad terenem Ukrainy, który przenosił wyposażenie służące do walki radioelektronicznej[4]. Dron został również użyty przez wojska rosyjskie na terenie Syrii. W grudniu 2016 r. dwa drony zostały skierowane na poszukiwanie miejsca katastrofy samolotu Tu-154 Ministerstwa Obrony, który rozbił się w Morzu Czarnym niedaleko Soczi[7].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]