WRT-300 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | Biuro Konstrukcyjne "WR-Technologie" |
Typ | |
Konstrukcja | kompozytowa |
Załoga | 0 |
Historia | |
Data oblotu | 2019 |
Dane techniczne | |
Napęd | |
Wymiary | |
Średnica wirnika | 4,8 m |
Długość kadłuba | 4,08 m |
Wysokość | 2,05 m |
Masa | |
Użyteczna | 70 kg |
Startowa | 380 kg |
Paliwa | 120 kg |
Zapas paliwa | 100 l |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 180 km/h |
Prędkość przelotowa | 120 km/h |
Pułap | 5800 m |
Pułap zawisu bez wpływu ziemi | 2150 m |
Zasięg | 150 km |
Długotrwałość lotu | 5 h |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Rosja |
WRT-300 (ros. ВРТ-300) – rosyjski dron w układzie śmigłowca.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Prace nad nową konstrukcją zostały wdrożone w 2014 r. w Biurze Konstrukcyjnym "WR-Technologie" (ros. КБ «ВР-Технологии»), które jest częścią holdingu "Śmigłowce Rosji" («Вертолеты России»). W pracach brali udział inżynierowie z biur Mila i Kamowa oraz z innych rosyjskich firm lotniczych[1].
Pierwsza publiczna prezentacja WRT-300 miała miejsce 10-13 lipca 2017 r. podczas Międzynarodowej Wystawy Przemysłowej INNOPROM-2017 w Jekaterynburgu[2]. Kolejna prezentacja nastąpiła w ramach Międzynarodowego Salonu Lotniczo-Kosmicznego MAKS-2017 w Żukowskim. Zaprezentowano wówczas wersję przeznaczoną do prowadzenia obserwacji powierzchni ziemi oraz wersję dostosowaną do operowania z pokładów statków czy platform wiertniczych i zdolną do monitoringu morza i powierzchni lodu. Do oblatania prototypu doszło w trzecim kwartale 2019 r.[3] Na MAKS-2019 przedstawiono zmodyfikowane egzemplarze drona: wersję Arctic Supervision wyposażoną w radar boczny pracujący w paśmie X, przeznaczoną do badania powierzchni lodu i dostosowaną do działań w Arktyce oraz wersję Opticvision dysponującą zwiększonym zasięgiem lotu[4].
Produkcja seryjna drona została uruchomiona w 2021 r.[5] Na pokazach MAKS-2021 spółka "Śmigłowce Rosji" zawarła z Pocztą Rosyjską umowę o wykorzystaniu WRT-300 w Czukockim Okręgu Autonomicznym do transportu przesyłek pocztowych. Do końca 2021 roku planowano przeprowadzenie pierwszych lotów testowych na trasie Anadyr – Ugolne Kopy[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Новый отечественный винтокрылый беспилотник VRT 300 на МАКС-2017. Rusaviacluster.ru. [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-17)]. (ros.).
- ↑ «Вертолеты России» демонстрируют на МАКС-2017 новый вертолет-беспилотник. Missiles.Ru. [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-02)]. (ros.).
- ↑ Беспилотный вертолет VRT 300 встал на винт. Жуковские вести. [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-16)]. (ros.).
- ↑ В России начались испытания вертолетного беспилотника VRT300. МИА «Россия сегодня». [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-05)]. (ros.).
- ↑ ВРТ-300. Уголок неба. [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-23)]. (ros.).
- ↑ Ростех и Почта России начнут тестовую эксплуатацию беспилотников для доставки грузов на Чукотке. Rostech. [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-28)]. (ros.).