Jewgienij Klimow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jewgienij Klimow

Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1994 Perm
Wzrost	182 cm[1]
Reprezentacja	Rosja OAR (ZIO 2018) RSF (MŚ 2021) ROC (ZIO 2022)
Debiut w PŚ	30 listopada 2013 w Ruce (30. miejsce – kombinacja norweska) 22 listopada 2015 w Klingenthal (32. miejsce – skoki narciarskie)
Pierwsze punkty w PŚ	30 listopada 2013 w Ruce (30. miejsce – kombinacja norweska) 12 grudnia 2015 w Niżnym Tagile (18. miejsce – skoki narciarskie)
Pierwsze podium w PŚ	4 stycznia 2017 w Innsbrucku (3. miejsce – skoki narciarskie)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	18 listopada 2018 w Wiśle (skoki narciarskie)
Rekord życiowy	237,0 m na Letalnicy w Planicy (11 grudnia 2020)[2]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosyjski Komitet Olimpijski Skoki narciarskie Igrzyska olimpijskie srebro Pekin 2022 druż. miesz. Reprezentacja  Rosja Skoki narciarskie Mistrzostwa świata juniorów brąz Val di Fiemme 2014 Indywidualnie Uniwersjada złoto Szczyrbskie Jezioro 2015 normalna druż. brąz Szczyrbskie Jezioro 2015 normalna Letnie Grand Prix 1. miejsce 2018
Multimedia w Wikimedia Commons

Jewgienij Dmitrijewicz Klimow (ros. Евгений Дмитриевич Климов, ur. 3 lutego 1994 w Permie^[3]) – rosyjski kombinator norweski i skoczek narciarski. Jako skoczek srebrny medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022 w drużynie mieszanej. Trzykrotny olimpijczyk (2014, 2018 i 2022), uczestnik mistrzostw świata (2013, 2015, 2017, 2019 i 2021) oraz brązowy medalista mistrzostw świata juniorów. Zwycięzca Letniego Grand Prix 2018. Rekordzista Rosji w długości skoku narciarskiego. Pierwszy Rosjanin, który wygrał konkurs Pucharu Świata w skokach narciarskich.

Kombinację norweską zaczął trenować w 2003^[3]. Pierwszy raz na arenie międzynarodowej pojawił się w lutym 2011 podczas zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy w Libercu. Zajął tam trzynaste miejsce w zawodach rozgrywanych metodą Gundersena oraz czwarte w sztafecie. Rok później wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Erzurum, gdzie był szósty w sprincie i piąty w drużynie. Na zawodach tego cyklu był też czwarty w sztafecie na MŚJ w Libercu w 2013 oraz w sprincie podczas MŚJ w Val di Fiemme w 2014^[4]. W latach 2013 i 2014 równocześnie wystartował też w zawodach skoków narciarskich na mistrzostwach świata juniorów. Na MŚJ w 2013 zajął siódme miejsce w drużynie, natomiast w 2014 zdobył brązowy medal w indywidualnym konkursie skoków, przegrywając tylko z Jakubem Wolnym i Patrickiem Streitlerem^[5].

Wystartował w zawodach kombinacji norweskiej na mistrzostwach świata w Val di Fiemme, gdzie w konkursie drużynowym był dwunasty, a zawody metodą Gundersena na dużej skoczni ukończył na 49. pozycji. W Pucharze Świata w kombinacji norweskiej zadebiutował 30 listopada 2013 w Ruce, zajmując 30. miejsce. Były to jedyne punkty w zawodach tej rangi w kombinacji w karierze Klimowa. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014, gdzie w zawodach rozgrywanych metodą Gundersena na skoczni normalnej był 45., a w konkursie drużynowym zajął 9. pozycję^[4].

W sezonie 2014/2015 startował zarówno w zawodach kombinacji norweskiej, jak i skoków narciarskich. Na Zimowej Uniwersjadzie 2015, podczas gdy w kombinacji zajął 16. miejsce w starcie masowym^[4], w skokach zdobył brązowy medal indywidualnie i złoty w drużynie. Wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata 2015, zajmując 35. miejsce na skoczni dużej^[6].

Od sezonu 2015/2016 zaprzestał startów w kombinacji norweskiej i skupił się na skokach narciarskich. We wrześniu 2015 wystąpił w zawodach Letniego Grand Prix, zajmując 14. lokatę w Czajkowskim. W Pucharze Świata w skokach narciarskich zadebiutował 22 listopada 2015, zajmując 32. miejsce w konkursie w Klingenthal. Pierwsze punkty w PŚ w skokach wywalczył w zawodach rozgrywanych w Niżnym Tagile 12 grudnia 2015, kiedy to zajął 18. miejsce. Był to najlepszy występ Klimowa w Pucharze Świata w sezonie, później jeszcze trzykrotnie zajmował w cyklu miejsca w trzeciej dziesiątce^[7].

W sezonie 2016/2017 Pucharu Świata regularnie zajmował punktowane pozycje^[8]. 4 stycznia 2017 po raz pierwszy stanął na podium indywidualnego konkursu cyklu. Stało się to w Innsbrucku podczas 65. Turnieju Czterech Skoczni, kiedy to zajął trzecie miejsce w konkursie skróconym z powodu warunków atmosferycznych do jednej serii^[9]. Miejsca w najlepszej dziesiątce PŚ zajął jeszcze w sezonie dwukrotnie: był 10. w Zakopanem i 7. w Pjongczangu^[8]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 17. pozycji z 382 punktami^[10]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Indywidualnie zajął 22. miejsce na skoczni normalnej i 20. na dużej, a w zawodach drużynowych był 6. w zespole mieszanym i 9. w męskim^[8].

W Letnim Grand Prix 2017 dwukrotnie stawał na podium, zajmując 2. i 3. pozycję w Czajkowskim^[11]. Cały cykl zakończył na 5. miejscu w klasyfikacji generalnej^[12]. W zimowej części sezonu 2017/2018 osiągał gorsze rezultaty. Tylko dwa razy zdobył punkty Pucharu Świata, zajmując miejsca w trzeciej dziesiątce. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Indywidualnie był 30. na skoczni normalnej i 26. na dużej, a w drużynie zajął 7. pozycję^[11].

W Letnim Grand Prix 2018 sześciokrotnie zajmował miejsca na podium: w Einsiedeln zajął 3. pozycję, w Courchevel zwyciężył, w Hakubie był dwukrotnie drugi, a w Râșnovie drugi i trzeci. Poza tym jeszcze dwukrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce^[13]. Zwyciężył w klasyfikacji generalnej całego cyklu z ponad 100 punktami przewagi nad drugim Karlem Geigerem^[12].

18 listopada 2018 w Wiśle, w zawodach inaugurujących sezon 2018/2019 Pucharu Świata, po raz pierwszy zwyciężył w konkursie tego cyklu. Tym samym stał się pierwszym rosyjskim skoczkiem w historii zawodów Pucharu Świata, który wygrał konkurs oraz pierwszym Rosjaninem, który został liderem klasyfikacji generalnej^[14]. Pozycję lidera utracił po kolejnym konkursie, rozgrywanym w Ruce, w którym zajął 31. miejsce^[15]. W dalszej części sezonu regularnie zdobywał punkty cyklu, najczęściej zajmując miejsca w drugiej dziesiątce. 3 lutego 2019 stanął na podium w konkursie lotów narciarskich w Oberstdorfie, w którym zajął 2. pozycję. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie zajął 18. miejsce na skoczni dużej i 35. na normalnej, a w drużynie – 9. w zespole męskim i 7. w mieszanym^[13]. Sezon Pucharu Świata zakończył na 12. miejscu w klasyfikacji generalnej z 592. punktami^[10].

W ramach Letniego Grand Prix 2019 zajął 3. miejsce w lipcowych zawodach w Wiśle, a miejsca w pierwszej dziesiątce zajął jeszcze w dwóch innych konkursach. W Pucharze Świata 2019/2020 punkty zdobył w około połowie startów, najczęściej zajmując miejsca w trzeciej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany był w ostatnim konkursie sezonu, w Lillehammer w ramach Raw Air 2020, gdzie zajął 7. pozycję^[16]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata znalazł się na 31. miejscu ze 140 punktami^[10].

W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata w najlepszym występie, w grudniu 2020 w Niżnym Tagile, zajął 7. miejsce^[17]. W klasyfikacji generalnej cykl ukończył na 35. pozycji ze 110 punktami^[10]. Wystartówał na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, gdzie zajął 9. lokatę indywidualnie i 7. w drużynie. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie był 18. na skoczni normalnej i 23. na dużej, w drużynie mieszanej zajął 7., a w męskiej – 8. pozycję^[17].

W lutym 2022 wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich – indywidualnie zajął 5. miejsce na skoczni normalnej^[18].

11 grudnia 2020, podczas pierwszej serii konkursu indywidualnego mistrzostw świata w lotach narciarskich, skokiem na odległość 237 metrów ustanowił rekord Rosji w długości skoku narciarskiego^[19].

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
45.	12 lutego	2014	Krasnaja Polana	Gundersen HS106/10 km	23:50,2 min	+4:40,8 min	Eric Frenzel
9.	20 lutego	2014	Krasnaja Polana	Sztafeta HS140/4x5 km[a]	47:13,5 min	+5:36,3 min	Norwegia

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
12.	24 lutego	2013	Val di Fiemme	Sztafeta HS106/4x5 km[b]	57:34,0 min	+5:32,9 min	Francja
49.	28 lutego	2013	Val di Fiemme	Gundersen HS134/10 km	27:22,8 min	+1 okr.	Eric Frenzel

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
25.	22 lutego	2012	Erzurum	Gundersen HS109/10 km	26:50,8 min	+1:40,8 min	Mattia Runggaldier
5.	24 lutego	2012	Erzurum	Sztafeta HS109/4x5 km[c]	51:16,9 min	+1:24,1 min	Austria
6.	25 lutego	2012	Erzurum	Sprint HS109/5 km	12:52,9 min	+24,2 s	Øystein Granbu Lien
26.	23 stycznia	2013	Liberec	Gundersen HS100/10 km	24:51,0 min	+2:30,1 min	Manuel Faißt
19.	25 stycznia	2013	Liberec	Sprint HS100/5 km	11:49,4 min	+1:20,1 min	Manuel Faißt
4.	26 stycznia	2013	Liberec	Sztafeta HS100/4x5 km[d]	47:46,9 min	+1:53,9 min	Niemcy
4.	1 lutego	2014	Val di Fiemme	Sprint HS106/5 km	13:44,2 min	+13,0 s	Philipp Orter
6.	2 lutego	2014	Val di Fiemme	Sztafeta HS106/4x5 km[e]	53:57,6 min	+5:22,7 min	Austria

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
16.	29 stycznia	2015	Szczyrbskie Jezioro	Start wspólny 10 km/HS100	216,9 pkt	41,1 pkt	Adam Cieślar

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
13.	15 lutego	2011	Liberec	Gundersen HS100/7,5 km	19:31,1	+2:48,9	David Welde
4.	17 lutego	2011	Liberec	Sprint drużynowy HS100/2x5 km[f]	20:13,1	+2:58,8	Austria

• sezon 2012/2013: niesklasyfikowany
• sezon 2013/2014: 80.
• sezon 2014/2015: niesklasyfikowany

Sezon 2012/2013
																	punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	dns	-	-	-	-	-	0
Sezon 2013/2014
																	punkty
30	-	39	-	46	56	39	45	-	-	-	-	40	39	41	39	43	1
Sezon 2014/2015
																	punkty
55	45	44	47	dnf	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował  q  – zawodnik nie zakwalifikował się DNF – zawodnik nie ukończył biegu DNS – zawodnik nie wystartował do biegu

• sezon 2011/2012: 98.
• sezon 2012/2013: 81.
• sezon 2013/2014: nie brał udziału
• sezon 2014/2015: 93.

Sezon 2011/2012
																	punkty
-	-	-	-	34	33	-	-	-	-	-	-	-	26	-	-	-	5
Sezon 2012/2013
																		punkty
39	43	41	-	12	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	22
Sezon 2014/2015
															punkty
-	-	33	32	28	-	-	29	32	-	-	-	-	-	-	5
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  -  – zawodnik nie wystartował  q  – zawodnik nie zakwalifikował się DNF – zawodnik nie ukończył biegu DNS – zawodnik nie wystartował do biegu

• 2013: niesklasyfikowany
• 2014: niesklasyfikowany

2013
				punkty
41	50	44	-	0
2014
				punkty
45	48	52	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 – – zawodnik nie wystartował q – zawodnik nie zakwalifikował się DNF – zawodnik nie ukończył biegu DNS – zawodnik nie wystartował do biegu

2018 Pjongczang	–	30. miejsce (K-98), 26. miejsce (K-125)
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	5. miejsce (K-95), 18. miejsce (K-125)

2018 Pjongczang	–	7. miejsce[g]
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	srebrny medal (drużyna mieszana/K-95)[h], 7. miejsce[i]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
30.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	94,5 m	81,5 m	168,2 pkt	91,1 pkt	Andreas Wellinger
26.	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	125,0 m	118,0 m	220,6 pkt	65,1 pkt	Kamil Stoch
7.	19 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	druż.[g]	123,0 m	122,0 m	809,8 pkt (219,8 pkt)	288,7 pkt	Norwegia
5.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	104,0 m	100,0 m	261,5 pkt	13,5 pkt	Ryōyū Kobayashi
2.	7 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	druż. mix.[h]	100,5 m	103,0 m	890,3 pkt (257,1 pkt)	111,2 pkt	Słowenia
18.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	133,0 m	132,5 m	255,5 pkt	40,6 pkt	Marius Lindvik
7.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.[i]	118,0 m	121,0 m	806,5 pkt (205,8 pkt)	136,2 pkt	Austria

2015 Falun	–	35. miejsce (K-120)
2017 Lahti	–	22. miejsce (K-90), 20. miejsce (K-116)
2019 Seefeld/Innsbruck	–	18. miejsce (K-120), 35. miejsce (K-99)
2021 Oberstdorf	–	18. miejsce (K-95), 23. miejsce (K-120)

2017 Lahti	–	6. miejsce (drużyna mieszana/K-90)[j], 9. miejsce (K-116)[k]
2019 Seefeld/Innsbruck	–	9. miejsce (K-120)[l], 7. miejsce (drużyna mieszana/K-99)[m]
2021 Oberstdorf	–	7. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[n], 8. miejsce (K-120)[o]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
35.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	112,5 m	–	86,7 pkt	182,0 pkt	Severin Freund
22.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	91,5 m	90,5 m	230,5 pkt	40,3 pkt	Stefan Kraft
6.	26 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż. mix.[j]	85,5 m	88,0 m	864,0 pkt (225,9 pkt)	171,5 pkt	Niemcy
20.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	indywid.	120,0 m	117,5 m	234,3 pkt	45,0 pkt	Stefan Kraft
9.	4 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	druż.[k]	118,5 m	–	473,4 pkt (127,8 pkt)	630,8 pkt	Polska
18.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	126,5 m	121,0 m	229,1 pkt	50,3 pkt	Markus Eisenbichler
9.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	druż.[l]	123,5 m	–	370,9 pkt (115,3 pkt)	616,6 pkt	Niemcy
35.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	92,0 m	–	81,6 pkt	136,7 pkt	Dawid Kubacki
7.	2 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż. mix.[m]	101,5 m	99,0 m	896,2 pkt (236,7 pkt)	116,0 pkt	Niemcy
18.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	103,0 m	95,0 m	239,6 pkt	29,2 pkt	Piotr Żyła
7.	28 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	druż. mix.[n]	92,0 m	89,0 m	805,4 pkt (210,1 pkt)	195,4 pkt	Niemcy
23.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	121,0 m	126,0 m	215,8 pkt	60,7 pkt	Stefan Kraft
8.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[o]	117,0 m	121,0 m	778,2 pkt (202,1 pkt)	268,4 pkt	Niemcy

2020 Planica

–

9. miejsce

2020 Planica

–

7. miejsce[p]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
9.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	237,0 m	208,0 m	222,5 m	220,0 m	802,2 pkt	75,0 pkt	Karl Geiger
7.	13 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	druż.[p]	193,0 m		203,5 m		1356,3 pkt (361,9 pkt)	371,4 pkt	Norwegia

2014 Val di Fiemme/Predazzo

–

brązowy medal

2013 Liberec

–

7. miejsce[q]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
7.	26 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	druż.[q]	95,5 m	93,5 m	929,5 pkt (245,5 pkt)	157,0 pkt	Słowenia
3.	31 stycznia	2014	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	90,5 m	97,0 m	229,7 pkt	1,8 pkt	Jakub Wolny

2015 Szczyrbskie Jezioro

–

brązowy medal

2015 Szczyrbskie Jezioro

–

złoty medal[r]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
3.	27 stycznia	2015	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	indywid.	92,5 m	91,5 m	241,7 pkt	7,1 pkt	Władimir Zografski
1.	1 lutego	2015	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	druż.[r]	96,5 m	98,0 m	723,2 pkt (249,5 pkt)	–

Sezon	Miejsce[20]
2015/2016	56.
2016/2017	17.
2017/2018	65.
2018/2019	12.
2019/2020	31.
2020/2021	35.
2021/2022	34.

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	18 listopada	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	127,5 m	131,5 m	263,4 pkt	–

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	4 stycznia	2017	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	127,0 m	–	119,1 pkt	3.	6,6 pkt	Daniel-André Tande
2.	18 listopada	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	127,5 m	131,5 m	263,4 pkt	1.	–
3.	3 lutego	2019	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	220,5 m	223,5 m	407,9 pkt	2.	5,3 pkt	Kamil Stoch

Źródło[21]
Sezon 2015/2016
																													punkty
32	35	35	18	46	-	-	28	43	q	q	41	28	-	-	50	41	q	q	46	q	-	29	38	-	-	-	-	-	21
Sezon 2016/2017
																										punkty
45	12	16	39	20	18	16	13	18	3	16	38	19	10	11	17	18	16	42	12	7	-	12	36	29	19	382
Sezon 2017/2018
																						punkty
49	q	48	39	q	-	-	44	26	q	-	-	-	-	-	29	50	q	32	33	q	-	7
Sezon 2018/2019
																												punkty
1	31	26	11	8	5	8	20	16	19	26	-	-	11	-	-	23	29	2	-	7	13	22	11	6	14	11	10	592
Sezon 2019/2020
																											punkty
40	-	41	50	37	16	37	22	22	q	39	22	q	11	45	24	38	28	-	-	-	23	35	19	30	24	7	140
Sezon 2020/2021
																									punkty
31	-	-	7	29	17	36	26	50	47	23	41	19	-	-	-	-	-	-	27	29	20	-	15	-	110
Sezon 2021/2022
																												punkty
20	q	28	16	30	36	46	14	5	15	19	33	30	33	29	24	26	-	-	14	22	-	-	-	-	-	-	-	163
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon 2015/2016
				10	9	9	8	-	-
Sezon 2016/2017
				9	7	6	-	11	12
Sezon 2017/2018
		8	8	11	-	8	8	7	7
Sezon 2018/2019
			6	10	-	10	9	7	10
Sezon 2019/2020
					10	8	9	9	8
Sezon 2020/2021
					7	-	-	6	7
Sezon 2021/2022
			7	7	7	-	8	-	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon	Miejsce[20]
2015/2016	41.
2016/2017	12.
2017/2018	43.
2018/2019	15.
2019/2020	30.
2020/2021	34.
2021/2022	19.

Sezon	Miejsce[20]
2017	40.
2018	34.
2019	10.
2020	13.

Sezon	Miejsce	Źr.
2019	8.	[22]

Sezon	Miejsce	Źr.
2018	44.	[23]
2019	22.	[24]
2021	31.	[25]

Sezon	Miejsce
2020	32.[26]

Sezon	Miejsce[20]
2016/2017	23.
2018/2019	10.
2020/2021	25.

Sezon	Miejsce[27]
2015	66.
2016	48.
2017	5.
2018	1.
2019	9.
2021	24.

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	11 sierpnia	2018	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-125	HS-135	132,0 m	129,0 m	259,9 pkt

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	9 września	2017	Czajkowskij	Snieżynka	K-120	HS-132	132,0 m	137,5 m	261,2 pkt	2.	4,4 pkt	Anže Lanišek
2.	10 września	2017	Czajkowskij	Snieżynka	K-95	HS-102	103,0 m	–[s]	113,4 pkt	3.	15,8 pkt	Anže Lanišek
3.	4 sierpnia	2018	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	113,0 m	116,5 m	266,9 pkt	3.	0,4 pkt	Kamil Stoch i Piotr Żyła
4.	11 sierpnia	2018	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-125	HS-135	132,0 m	129,0 m	259,9 pkt	1.	–
5.	24 sierpnia	2018	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	131,0 m	125,5 m	261,6 pkt	2.	18,2 pkt	Ryōyū Kobayashi
6.	25 sierpnia	2018	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	130,5 m	131,5 m	271,9 pkt	2.	16,0 pkt	Ryōyū Kobayashi
7.	22 września	2018	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	95,5 m	98,0 m	256,8 pkt	3.	13,1 pkt	Karl Geiger
8.	23 września	2018	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	98,0 m	101,5 m	265,0 pkt	2.	4,4 pkt	Karl Geiger
9.	21 lipca	2019	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	135,0 m	124,5 m	266,8 pkt	3.	11,1 pkt	Timi Zajc
10.	11 września	2021	Czajkowskij	Snieżynka	K-125	HS-140	140,0 m	129,5 m	250,2 pkt	2.	3,7 pkt	Halvor Egner Granerud

Źródło[21]
2015
											punkty
-	-	-	-	-	-	14	-	-	-	-	18
2016
										punkty
-	-	-	-	24	14	15	28	q	42	44
2017
									punkty
-	-	-	7	11	2	3	8	-	232
2018
									punkty
-	5	3	1	2	2	3	2	4	555
2019
								punkty
3	-	5	11	30	5	13	44	195
2021
								punkty
-	-	-	-	-	2	27	36	84
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

2018
								-	4
2019
							7	-	8
2021
									3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Sezon	Miejsce[28]
2014/2015	74.
2015/2016	92.
2017/2018	45.

Źródło[21]
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	4	dq	50
Sezon 2015/2016
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	15	26	21
Sezon 2017/2018
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	15	2	8	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	128
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon	Miejsce[28]
2018	17.
2019	21.

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	5 lipca	2019	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	105,0 m	105,0 m	294,4 pkt[t]
2.	6 lipca	2019	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	112,0 m	116,0 m	391,0 pkt