Ludobójstwo Czerkiesów – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ludobójstwo Czerkiesów
Ilustracja
Rosyjscy żołnierze nabijają głowy zabitych Czerkiesów na drążki
Państwo

 Imperium Rosyjskie

Miejsce

Czerkiesja

Data

XIX w.

Sprawca

Imperium Rosyjskie

brak współrzędnych

Ludobójstwo Czerkiesówludobójstwo popełnione na narodzie czerkieskim przez carską Rosję w XIX wieku[1][2][3]. Według niektórych badaczy było ono największym ludobójstwem XIX wieku[4].

Tło historyczne

[edytuj | edytuj kod]
 Główne artykuły: Wojna kaukaskaWojny rosyjsko-czerkieskie.

Skutkiem rosyjskiego ekspansjonizmu na Kaukazie był szereg wojen toczących się od XVIII wieku. Po wielu dekadach zmagań Imperium Rosyjskiemu udało się zaanektować ten obszar i podporządkować sobie jego ludność, jednak wiązało się to z przesiedleniami miejscowych narodów, a także z masowymi zbrodniami (m.in. ludobójstwem Czerkiesów)[5][6][7].

Ludobójstwo

[edytuj | edytuj kod]

Podczas wojny rosyjsko-czerkieskiej (1763–1864) Imperium Rosyjskie stosowało ludobójczą strategię masakrowania czerkieskich cywilów, oszczędzano jedynie niewielki odsetek osób, które zaakceptowały nawrócenie na chrześcijaństwo, rusyfikację i przesiedlenia w ramach Imperium Rosyjskiego. Pozostała ludność czerkieska, która odmówiła, była rozpraszana przez masowe deportacje lub po prostu zabijana[8]. Wioski czerkieskie były systematycznie głodzone, palone lub cała ich populacja była masakrowana[9]. Ofiarami byli głównie Czerkiesi, ale ucierpiały również inne ludy muzułmańskie z Kaukazu[10].

Główne kierunki deportacji i emigracji Czerkiesów w XIX wieku

Masowe deportacje ocalałej ludności rozpoczęły się już przed końcem wojny w 1864 roku i zostały w większości zakończone do 1867 roku[11]. Przesiedleńcy osiedlili się głównie w Imperium Osmańskim. Niektórzy umierali z powodu epidemii lub głodu wśród tłumów deportowanych. Inni zginęli, gdy statki zatonęły podczas sztormów. Od 1 do 1,5 miliona Czerkiesów zostało zmuszonych do ucieczki, ale tylko połowa zdołała dotrzeć do miejsc docelowych[12]. Archiwa osmańskie pokazują, że do 1879 r. prawie milion migrantów przybyło na ich ziemie z Kaukazu, a prawie połowa z nich zmarła na wybrzeżach w wyniku chorób. Obliczenia badaczy, w tym te uwzględniające dane archiwalne rosyjskiego rządu, oszacowały straty na 80–97% ludności czerkieskiej[13][4][14].

Demonstracja czerkieska w Turcji w 2011 z transparentem i napisem w j. angielskim: „Uznajcie ludobójstwo Czerkiesów!” Patrioci czerkiescy

Określenie tych wydarzeń jako ludobójstwa jest spotykane w historiografiach badaczy czerkieskich i w niektórych opracowaniach historyków międzynarodowych. Zaczęło pojawiać się w literaturze w latach 80. XX wieku. Starsze opracowania używają terminu czystki etniczne lub – zwłaszcza w przypadku opracowań wywodzących się z ZSRR – opisują to zjawisko jako przymusową migrację i deportację na skutek rosyjskiej ekspansji kolonialnej[15]. W nowszej historiografii rosyjskiej nie ma jedności co do oceny skutków tych wydarzeń i nazwania ich ludobójstwem. Przeciwległe spektrum reprezentują poglądy niektórych nacjonalistycznych badaczy rosyjskich, według których wina leży po stronie Czerkiesów, którzy niepotrzebnie stawiali opór Imperium Rosyjskiemu, tym samych prowokując brutalne represje, a kwestia nazwania tragedii Czerkiesów ludobójstwem jest w ostatnich dekadach nagłaśniania jako element antyrosyjskiej propagandy[1][3][15]. W badaniach międzynarodowych coraz częściej określa się te wydarzenia jako ludobójstwo, równocześnie jednak panuje zgoda, że w kontekście geopolitycznym dążenie do nagłaśniania tych wydarzeń jest związane z ruchami aktywistów czerkieskich dążącymi do odbudowania kultury, a nawet państwa czerkieskiego[15].

Parlament Gruzji 20 maja 2011 r. przyjął rezolucję o uznaniu działań carskiej Rosji w czasie wojen kaukaskich w XIX w. za ludobójstwo Czerkiesów. Działacze czerkiescy zwrócili się do parlamentów kilku innych krajów o uchwalenie podobnych rezolucji, organizowali też protesty, m.in. przed igrzyskami w Soczi w 2014[3][16][17].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Tadeusz Bodio, Przemysław J. Sieradzan, Źródła nacjonalizmu czerkieskiego i jego konsekwencje polityczne, „Środkowoeuropejskie Studia Polityczne” (4), 15 grudnia 2012, ISSN 1731-7517 [dostęp 2022-03-09] (pol.).
  2. Adam Balcer, Ludobójstwo Czerkiesów [online], wyborcza.pl, 10 maja 2013 [dostęp 2022-03-09].
  3. a b c Przemysław J. Sieradzan, Czynniki destabilizacji politycznej w Karaczajo-Czerkiesji: separatyzm etniczny i fundamentalizm religijny, 2012, ISSN 1426-8876 [dostęp 2022-03-09].
  4. a b The Circassian Genocide, by Antero Leitzinger [online], www.circassianworld.com [dostęp 2022-03-09].
  5. Walter Richmond, The Circassian genocide, New Brunswick, N.J.: Rutgers University Press, 2013, s. 17, 266, ISBN 978-0-8135-6069-4, OCLC 834620373 [dostęp 2022-03-09].
  6. Joseph L. Wieczynski, George N. Rhyne, The Modern encyclopedia of Russian and Soviet history, Gulf Breeze, Fla.: Academic International Press, 1976, s. 226, ISBN 0-87569-064-5, OCLC 2114860 [dostęp 2022-03-09].
  7. Radosław Żurawski, My nie jesteśmy Rosjanami... Książę Czartoryski i Czerkiesi – z dziejów I wojny kaukaskiej. [online], taktyka.net, 31 sierpnia 2009 [dostęp 2022-03-09] [zarchiwizowane z adresu 2009-08-31].
  8. Charles King, The Ghost of Freedom: A History of the Caucasus, Oxford University Press, 11 lutego 2008, s. 95, ISBN 978-0-19-803954-9 [dostęp 2022-03-09] (ang.).
  9. Walter Richmond, The Circassian Genocide, Rutgers University Press, 9 kwietnia 2013, s. 19–28, ISBN 978-0-8135-6069-4 [dostęp 2022-03-09] (ang.).
  10. Galina Yemelianova, Islam, nationalism and state in the Muslim Caucasus, „Caucasus Survey”, 1 (2), 2014, s. 3–23, DOI10.1080/23761199.2014.11417291, ISSN 2376-1199 [dostęp 2022-03-09].
  11. Firuz Kazemzadeh, Russian penetration of the Caucasus, [w:] Taras Hunczak (red.), Russian imperialism from Ivan the Great to the revolution., New Brunswick, N.J.: Rutgers University Press, 1974, ISBN 0-8135-0737-5, OCLC 803736 [dostęp 2022-03-09].
  12. Mark Levene, Genocide in the Age of the Nation State: The Rise of the West and the Coming of Genocide, Bloomsbury Academic, 15 kwietnia 2013, s. 297, ISBN 978-1-78076-373-6 [dostęp 2022-03-09] (ang.).
  13. Walter Richmond, The Circassian genocide, New Brunswick, N.J.: Rutgers University Press, 2013, s. 132, ISBN 978-0-8135-6069-4, OCLC 834620373 [dostęp 2022-03-09].
  14. UNPO: The Circassian Genocide [online], www.unpo.org [dostęp 2022-03-09].
  15. a b c Maja Catic, Circassians and the Politics of Genocide Recognition, „Europe-Asia Studies”, 67 (10), 2015, s. 1685–1708, DOI10.1080/09668136.2015.1102202, ISSN 0966-8136 [dostęp 2022-03-09].
  16. Ellen Barry, Georgia Says Russia Committed Genocide in 19th Century, „The New York Times”, 21 maja 2011, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-03-09] (ang.).
  17. Wachmistrz Soroka, Ludobójstwo Czerkiesów. Walka o pamięć [online], Kresy, 31 maja 2012 [dostęp 2022-03-09] (pol.).