Paul Sabatier – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy chemika. Zobacz też: Paul Sabatier – historyk.

Paul Sabatier

Państwo działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1854 Carcassonne
Data i miejsce śmierci	14 sierpnia 1941 Tuluza
Specjalność: chemia
Odznaczenia
Nagrody
Nagroda Nobla w dziedzinie chemii
Multimedia w Wikimedia Commons

Paul Sabatier (ur. 5 listopada 1854 w Carcassonne, zm. 14 sierpnia 1941 w Tuluzie) – francuski profesor chemii uniwersytetu w Tuluzie w latach 1884–1930, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w roku 1912, członek Francuskiej Akademii Nauk, członek zagraniczny Królewskiej Holenderskiej Akademii Nauk i Sztuki, Royal Society (1918), American Chemical Society^[1], członek honorowy PTCh (1924)^[2].

Prowadził prace badawcze nad katalizą, głównie uwodorniania związków węgla w obecności rozdrobnionych metali (Fe, Cu, Co, Ni, Pt) oraz kondensacji i izomeryzacji przez tlenki i chlorki. Opracował teorię procesów katalitycznych.

Jest autorem monografii Kataliza w chemii organicznej (1913, wiele wydań i tłumaczeń).

• Uniwersytet Tuluza III – Paul Sabatier

• Paul Sabatier - Facts. [w:] The Nobel Prize in Chemistry 1912 > Victor Grignard, Paul Sabatier [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-05-14]. (ang.)., Biographical, Nobel Lecture, December 11, 1912, The Method of Direct Hydrogenation by Catalysis