ابن مناذر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابن مناذر
زادهٔحدود ۷۵۰ م /۱۳۲ ق
درگذشت۸۱۴م/ ۱۹۹ق
پیشهشاعر
سبکدورهٔ اول عباسی

محمد بن مُناذر (؟ -۸۱۴م) شاعر عرب مخضرم اموی-عباسی در سدهٔ دوم هجری بود. از مردم عدن، یمن بود و به بصره کوچید و آنجا فقه، حدیث و ادبیات آموخت. در زمان منصور شهرت یافت. به مدح برمکیان و هارون‌الرشید پرداخت و بسیار از این راه درآمد داشت. ابن مناذر در ابتدا خوش‌بیان بوده و در مسجد بصره به آموزش مشغول بود؛ سپس بسیار به نزاع آرای علما پرداخت، خلیل بن احمد و ابان لاحقی را نقد نمود. سپس به‌عنوان «زندیق دهری» نزد خاصه و عام شهرت یافت.[۱][۲]

منابع

[ویرایش]
  1. اصفهانی، ابوالفرج. [[الاغانی|الأغانی]]. ج. هجدهم. وبگاه الحکواتی. ص. أخبار ابن مناذر ونسبه. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)[پیوند مرده]
  2. فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. ۲. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۵۴.