ابوالشیص - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابوالشیص
زادهٔ؟
بغداد
درگذشت۸۱۲م/ ۱۹۶ق
بغداد
پیشهشاعر
سبکدورهٔ اول عباسی
خویشاوندانپسرعمویش: دعبل بن علی خزاعی

ابوجعفر، محمد بن عبدالله خُزاعی شهرت‌یافته به ابوالشیص (?-۸۱۲م) شاعر عراقی در سدهٔ دوم هجری و پسرعموی دعبل بن علی خزاعی بود.[۱][۲] او با ابونواس، اشجع سلمی و مسلم بن ولید دوست بوده. در ابتدا مدح‌گر امیر رقه بود و از او هدیه‌های بسیاری می‌گرفت. سپس در روزگار هارون‌الرشید، به مدحش پرداخت. در پایان عمر نابینا شد و گویند غلام عُقبه بن جعفر او را کشت.[۱]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. ۲. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۴۸.
  2. ابن شاکر کتبی، محمد (۱۹۷۳). فوات الوفیات. ج. ۲. بیروت: دار صادر. ص. ۲۸۱.