ابن عبدالظاهر - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابن عبدالظاهر | |
---|---|
زادهٔ | فوریه ۱۲۲۳/ محرم ۶۲۰ |
درگذشت | ۱۲۹۲م/ محرم ۶۹۲ |
ملیت | مملوکی |
پیشه(ها) | قاری، زبانشناس، کاتب و شاعر |
عبدالله بن عبدالظاهر جُذامی مصری شهرتیافته به ابن عبدالظاهر (۱۲۲۳–۱۲۹۲م) قاری، زبانشناس، کاتب و شاعر مصری و رئیس دیوان انشا در دورهٔ مملوکی بود.
او را کاتبی مترسلنویس در نامههای دیوانی و اخوانی نامیدهاند که به شیوهٔ قاضی فاضل مینگاشت. از آثار اوست «الروضة البهیة الزاهره فی خِطط المُعزّیّه القاهره»، «الألطاف الخفیّة فی السیرة الشریفة السلطانیة الأشرفیة»، «سیرة الملک الظاهر» و «الدر النظیم من ترسّل عبدالرحیم».[۱][۲][۳][۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ج. ۴. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۳۳.
- ↑ ابن عماد حنبلی، عبدالحی (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ج. ۵. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۴۲۱.
- ↑ ابن شاکر کتبی، محمد (۱۹۷۳). فوات الوفیات. ج. ۱. بیروت: دار صادر. ص. ۲۷۱.
- ↑ فروخ، عمر (۱۹۸۶). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. ۳. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۶۶۴.