سراج‌الدین سکاکی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سراج‌الدین ابویعقوب یوسف بن ابی بکر بن محمد بن علی سکاکی خوارزمی (۵۵۵–۶۲۶ قمری) (۱۱۶۰–۱۲۲۹ میلادی) نویسنده و ادیب ایرانی اهل خوارزم است.^[۱]

نام سکاکی احتمالاً به دلیل شغل پدرش سکه زنی بوده‌است. او در ابتدا آهنگر و قفل ساز بود. بعدها به فراگیری علوم روی آورد و سرآمد علوم عصر خویش شد. پس از تسخیر خوارزم به دست مغولان به دربار جغتای پیوست. به دلیل بذله گویی کسانی چون حبش عمید، وزیر جغتای به زندان افتاد و پس از سه سال در زندان در گذشت. او معاصر خواجه نصیر طوسی و ابن حاجب بوده‌است.^[۱]

سکاکی از جادوباوران بوده و داستان‌های غریبی از این مورد از او نقل کرده‌اند.^[۱] او تسخیر موکلین کواکب را که ابوعلی سینا در کنوزالمعزمین به صورت مختصر آورده به صورت مبسوط شرح کرده‌است. او به چگونگی روش احضار بسیاری از موکلین علوی و موکلین سفلی دست یافته بود. سکاکی همچنین با نوآوری در رسم مندل، بحث مندل مستطیلی شکل را وارد مبحث احضارات کرد.

• مفتاح العلوم
• مصحف الزهره
• نفایس العلوم در طلسمات^[۱] یا الطلسم که به زبان فارسی است^[۲] و در علوم غریبه است.^[۳]
• رساله فی علم مناظره

• سکاکی و صخره سنگ

• W. P. HEINRICHS, Encyclopédie de l'Islam, Brill, 3e édition, entrée "al- Sakkākī"
• دانشنامه ادب فارسی در آسیای میانه-حسن انوشه-ص۵۰۵