سراج‌الدین سکاکی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سراج‌الدین ابویعقوب یوسف بن ابی بکر بن محمد بن علی سکاکی خوارزمی (۵۵۵–۶۲۶ قمری) (۱۱۶۰–۱۲۲۹ میلادی) نویسنده و ادیب ایرانی اهل خوارزم است.[۱]

زندگی‌نامه

[ویرایش]

نام سکاکی احتمالاً به دلیل شغل پدرش سکه زنی بوده‌است. او در ابتدا آهنگر و قفل ساز بود. بعدها به فراگیری علوم روی آورد و سرآمد علوم عصر خویش شد. پس از تسخیر خوارزم به دست مغولان به دربار جغتای پیوست. به دلیل بذله گویی کسانی چون حبش عمید، وزیر جغتای به زندان افتاد و پس از سه سال در زندان در گذشت. او معاصر خواجه نصیر طوسی و ابن حاجب بوده‌است.[۱]

سکاکی از جادوباوران بوده و داستان‌های غریبی از این مورد از او نقل کرده‌اند.[۱] او تسخیر موکلین کواکب را که ابوعلی سینا در کنوزالمعزمین به صورت مختصر آورده به صورت مبسوط شرح کرده‌است. او به چگونگی روش احضار بسیاری از موکلین علوی و موکلین سفلی دست یافته بود. سکاکی همچنین با نوآوری در رسم مندل، بحث مندل مستطیلی شکل را وارد مبحث احضارات کرد.

آثار

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ دانشنامه ادب فارسی در آسیای میانه-حسن انوشه-ص505
  2. فاعور، منیرة. «السکَّاکی (یوسف بن أبی بکر-)». الموسوعة العربیة. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۴.
  3. طباطبائی، سید محمدحسین. «ترجمه تفسیر المیزان». دریافت‌شده در ۱۷ اکتبر ۲۰۱۴.
  • W. P. HEINRICHS, Encyclopédie de l'Islam, Brill, 3e édition, entrée "al- Sakkākī"
  • دانشنامه ادب فارسی در آسیای میانه-حسن انوشه-ص۵۰۵